"အဲ့တာဆိုကေလးေလ်ွာ္ေပးမယ္ေလ~"
"မေလ်ွာ္နဲ႔ ကေလးပင္ပန္းမယ္~"
"အဲ့တာဆိုကိုကိုမပ်င္းနဲ႔ေလ~"
"အင္းပါ ကိုကိုမပ်င္းေတာ့ပါဘူးေနာ္~"
ထယ္ေယာင္းက အဝတ္စားမေလ်ွာ္တတ္တာမို႔
ေတာ္ရံုနဲ႔အဝတ္စားမေလ်ွာ္ ေလ်ွာ္ရင္လဲဆပ္ျပာမေျပာင္
ေဂ်းမေျပာင္နဲ႔ပါ့~
"ကိုကိုတို႔ မဂၤလာအိမ္မွာအလုပ္ျပန္သြားကူသင့္တယ္ထင္တယ္ေနာ္ကေလး~"
"ခနေနသြားကူမယ္ေလ~"
"ဟုတ္ၿပီ..မြ...ေရခ်ိဳးၪီးမွာလားကေလး~"
"ခ်ိဳးမွာ ေခြၽးေတြထြက္ေနၿပီ~"
ညေနေစာင္းအခ်ိန္ ေရျပန္ခ်ိဳးျပန္တဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းကကြပ္ပ်စ္ကေနထိုင္ၾကည့္ေနၿပီး
ထင္းေနေအာင္ျမင္ေနရတဲ့မက္မြန္သီးေလးကိုအသည္းယားလို႔မဆံုး~
"ကိုကို႔မ်က္လံုးႀကီးကြၽတ္ထြက္လာၪီးမယ္ေနာ္~"
"ကြၽတ္ရင္လဲ ကေလးတင္ပါးမွာသြားကပ္ေနမွာဘဲ~"
"ကိုကိုက တကယ္ႏွာဘူးႀကီး~"
"ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲဘူးတာပါ~"
"အပိုေတြ~"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ေဂ်ာင္ကုက ျမန္ျမန္ေလးေရခ်ိဳးကာ
ေရခ်ိဳးတက္လာေတာ့ ဒီရက္ပိုင္း မိုးဆက္တိုက္ရြာလို႔အတြင္းခံေတြတစ္ထည္မွမေျခာက္တာမို႔ ဝတ္စရာမရိွေတာ့~
"တစ္ထည္ေလာက္ေတာ့ ရိွၪီးမွာပါ~"
"ဘာရွာေနတာလဲကေလး ဖင္ႀကီးကကိုကို႔ကိုျပၪီး~"
"ဘာကိုျပရမွာလဲကိုကိုကလဲ~"
"ျပပါၪီးဆို~"
"မလုပ္နဲ႔ကိုကို ကေလးေဘာင္းဘီရွာေနတာ~"
"ရွာေလ...မြ...ႁပြတ္စ္~"
ေဂ်ာင္ကုကေဘာင္းဘီရွာေနပါတယ္ဆို ထယ္ေယာင္းက
ေဂ်ာင္ကုခါးကတဘက္ကိုအေပၚလွန္တင္ကာ
မို႔ေမာက္ျပည့္တင္းေနတဲ့မက္မြန္သီးကိုစုပ္နမ္းလိုက္
ဖြဖြေလးကိုက္လိုက္နဲ႔လုပ္ေနေတာ့တာ~
"ကိုကိုဖယ္ေတာ့ ကေလးေဘာင္းဘီဝတ္ေတာ့မွာ~"
"မဝတ္နဲ႔ၪီး...ႁပြတ္စ္...မြ...ႁပြတ္စ္~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
