"ဘယ္က18လဲကေလးရယ္ ကိုကိုက
ကေလးကိုဘဲခ်စ္တာပါကြာ~"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး..ဟင့္..ခနက ဟိုလူေတြေျပာတဲ့စကားကို
ေထာက္ခံေနၿပီးေတာ့...ဟင့္~"
"သူတို႔ေျပာတာက မိန္းကေလးေလကေလးရဲ့
အဲ့တာေၾကာင့္ကိုကိုကေထာက္ခံလိုက္တာ ကိုကို႔ကေလးေလးကေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးေလ~"
"............"
"ၿပီးေတာ့ ကေလးက တကယ့္ကေလးေလးလိုဘဲအရမ္းႏုတယ္ အခုေတာင္ ကေလးေလးလိုငိုေနၿပီေလ~"
"ကိုကိုေနာ္~"
"ဟဟ~မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ကေလး မလွဘဲေနလိမ့္မယ္~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားကာ
မ်က္ရည္ေလးေတြသုတ္ေပးၿပီးေတာ့
ေဂ်ာင္ကုကစိတ္ေကာက္ေျပသြားၿပီမို႔ ထယ္ေယာင္းဝမ္းသာရတယ္။
"ကိုကို~"
"ေျပာပါဗ်~"
"မဂၤလာအိမ္ကိုအခုမသြားခ်င္ေတာ့ဘူး~"
"အဲ့တာဆို ကိုကိုအိမ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ
ၿပီးရင္ကိုကိုက အလုပ္ျပန္လာကူေပးလိုက္ၪီးမယ္~"
"ကေလးကကိုကိုအတူတူေနခ်င္တာ~"
"အလုပ္မကူလို႔လဲမေကာင္းဘူးထင္တယ္ကေလးရယ္~"
"အဲ့တာဆို ကိုကိုခနလာကူလိုက္~"
"ဟုတ္ၿပီ အဲ့တာဆို အခုအိမ္လိုက္ပို႔မယ္~"
ေဂ်ာင္ကုကိုအိမ္လိုက္ပို႔ၿပီးေနာက္ထယ္ေယာင္းက
မဂၤလာအိမ္မွာအလုပ္ကူကာ ေဂ်ာင္ကုအိမ္ဆီျပန္လာခ်ိန္
ေဂ်ာင္ကုက မ်က္ရည္မ်က္ခြက္~
"က...ကေလး ဘာျဖစ္တာလဲ ကိုကို႔ကိုေျပာ~"
"ဟင့္အင္း...ဟင့္~"
"ကိုကိုျပန္လာတာေနာက္က်လို႔လားကေလး ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ကေလးေလးကိုအၾကာႀကီးပစ္ထားမိသြားတယ္~"
"ဟင့္...အီးးဟီးးး~"
"အင္းပါ~ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး ကိုကို႔ကေလးေလးကို
ပစ္မထားေတာ့ပါဘူး~"
သူ႔ကိုျပန္လက္ခံၿပီးေနာက္ပိုင္းအရမ္းကိုမွ
အထိမခံအေျပာမခံ အေခ်ာ့ႀကိဳက္ေလးျဖစ္လာတဲ့ေဂ်ာင္ကုက အသက္29ႏွစ္အရြယ္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္မတူ~
ESTÁS LEYENDO
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
