"ဟုတ္ကဲ့~"
"ကေလးဖယ္ ဒီကိုေပးအစ္ကို~"
ကြပ္ပ်စ္ေတြကိုဆက္ ဆက္ထားတဲ့ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ
စားပြဲေတြကိုတင္ၾကေတာ့ ေဂ်ာင္ကုကအနားမွာရိွေနေဘမဲ့
ဘာဆိုဘာမွမလုပ္ရ~
"နားၾကၪီးေလ စားစရာေတြစားၾကၪီး~"
"ဟုတ္ၿပီ လာၾကေဟ့ ၿမိဳ႔သားေရ လာနားၪီး~"
"ဟုတ္ကဲ့ လာ ကေလး~"
ေယာက်ာ္းသားေတြခ်ည္းဘဲဝိုင္းဖြဲ႔အနားယူတဲ့ေနရာမွာ
အစားအစာေတြအျပင္ ဆန္အရက္လဲပါတာမို႔
ေဂ်ာင္ကုကစူပုပ္ပုပ္ေလးျဖစ္ေနၿပီ~
"ဘာျဖစ္လို႔လဲကေလး~"
"ဘမွမျဖစ္ဘူး~"
"လာ ၿမိဳ႔သား တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္လိုက္
ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ေပါ့~"
"အာ..ဟုတ္~"
ေပးေနတဲ့ဆန္အရက္ကိုအားနာလို႔ယူလိုက္ေဘမဲ့
ေဂ်ာက္ကုမ်က္ႏွာကမလွေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာ
မေသာက္ရဲ~
"ေသာက္ေလၿမိဳ႔သား အရမ္းမျပင္းပါဘူး
မူးမွာမပူနဲ႔~"
"ကိုကိုေသာက္ရမလားကေလး~"
"ေသာက္ေလ တစ္ခြက္ဘဲေသာက္ရမယ္ေနာ္~"
"ဟုတ္ပါၿပီ~"
"ေဂ်ာင္ကုလဲ တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ေလ
ေယာက်ာ္းဘဲ တစ္ခြက္တစ္ေလေသာက္တာဘာမွမျဖစ္ပါဘူး~"
"ေတာ္ၿပီအစ္ကို ကြၽန္ေတာ္မေသာက္ေတာ့ဘူး~"
အရက္တစ္ခြက္တစ္ေလေလာက္ကေတာ့ေဂ်ာင္ကုလဲေသာက္ႏိုင္ေဘမဲ့ အရင္ ရုပ္ရွင္မင္းသားဘဝကတည္းက
အရက္ေသာက္ရင္ ရုပ္ၾကမ္းမွာစိုးလို႔ လံုးဝမေသာက္ခဲ့သလို
အခုလဲမေသာက္~
"အား~"
"ဟဟ ဘယ္လိုလဲၿမိဳ႔သား~"
"အရသာမဆိုးေဘမဲ့ အဝင္ၾကမ္းလြန္းတယ္~"
"ေနာက္တစ္ခြက္ယူၪီးမလား~"
"ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ ေက်းဇူးပါဘဲ~"
ေယာက်ာ္းတို႔သဘာဝ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္လိုက္ခ်င္ေဘမဲ့ ေဘးနားကအခ်စ္ကေလးရဲ့ ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ေလးက
ထပ္ေသာက္ရင္ ညဘက္အခန္းထဲဝင္မလာနဲ႔ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔မို႔ထပ္မေသာက္ရဲတဲ့ထယ္ေယာင္း~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
