Bir İddia Uğruna (Yarı Texting)

1.2

(Ertesi Gün)

Her ne kadar bu gün okula gitmek istemesem de devamsızlık sınırını çoktan doldurduğumdan gitmek zorundaydım. İşin şakasını bırakıp ciddi bir şekilde kendimi sorguladığımı hatırlıyorum.

Ben bu çocuğu seviyordum? Onun, onu sevdiğimi bilmesi beni ne tarzda etkilerdi?

En fazla okulda adım çıkardı.. Gerçi bunu pek umursayacağımı sanmıyorum.

Ki zaten adımı yayacak biriyse, başta onu sevmem hatalı olur.

O zaman neden ondan kaçıyorum? Neydi beni ona bağlayan ancak uzakta tutan bu duygu..

Offf ne yapacağım? En iyisi önce kendi içimde bir şeyleri çözümlemek sanırım. Bu süre zarfında Alper'den uzak dursam benim için daha sağlıklı olacak sanırım.

Okula vardığımda dünkü rezilliğimden ve aldığım karardan ötürü kimselere görünmeden direkt sınıfıma gittim. Harika hep geç kalan ben bu sefer herkesten önce gelmiştim! Her neyse sınıftaki gereksiz kişiler olmadan rahat bir şekilde kitap okuyabilirim.

Fakat sıramda beni bekleyen bir şey vardı..

Bir karamelli çikolata, birde çikolatalı gofret..

Ve ufak bir not:

Bilgisayardan çıktı alınmış bir nottu, el yazısını gizlemek için olabilir diye düşündüm. Fakat kim bana çikolata alıp, not bırakır ki? Üstelik el yazısını saklama zahmetine girer?

Hemde en sevdiğim iki çikolata..

Yüsra olabilir miydi? İyi ama o neden yazısını saklamak için özel bir zahmete girsin ki?

Tam o sırada sınıfın önünden geçen Alper ile göz göze geldim.

Yoksa?

Yok canım...

Telaşla bakışlarımı çikolatalara çevirdim. Onun dışında her yere bakabilirdim.

Şansın böylesi kapıya en yakın sıra benimdi.

Alper rahat bir şekilde kapının kirişine yaslandı. Dudağının bir köşesi yukarı kalkarken "Eee, bebeğin cinsiyeti neymiş?" dedi alayla. Dünkü rezilliğime gönderme yapıyordu.

Yüz ifademde hiçbir değişiklik yapmadan bir adım ona doğru yaklaştım. Kaşları küstahça yukarı kalkarken, sorgular bir şekilde yüzüme bakıyordu.

Bu sefer dudakları kıvrılan bendim. Soğuk bir gülümsemeydi benimki.

Aramızda az bir mesafe kalınca durdum. Aramızda pek bir boy farkı yoktu ancak tabiri caizse çocuğun dibine girdiğimden hafifçe çenemi kaldırmak zorunda kalmıştım.

İşaret parmağımı uyarırcasına iki kere göğsüne vurdum. Göğsünün gerildiğini fark etmiştim. Bu beni keyiflendirse de bir şey belli etmeden "Bir daha benimle uğraşma." diyerek işaret parmağımla onu hafirçe geri ittirdim.

Hoşuna gitmiş olacak ki gülümsedi ve aramızdaki mesafeyi tek bir adımla kapattı.

"Uğraşırsam ne olur Sulu Boya?"

Gözlerim onu ayaklarından başlayıp adeta bir sanat eseriymişşesine ilgiyle inceledi. Lakin bakışlarımda küçümseme duygusunu yerleştirdiğime emindim.

"O zaman benim de seninle uğraşmam gerekir ve hoş şeyler olmaz." diyerek yapmacık bir gülücük gönderdim ona. Daha sonra tek elimle omuzundaki hayali tozları sildim ve saçımı savurarak sıramın masa kısmına oturup, bacak bacak üstüne attım. Rahat bir şekilde sıramın üzerindeki çikolatalardan karamelli olanı açıp yemeye başladım.

Ciddili harika bir şeydi bu!

Alper kısa bir duraksamanın ardından emin adımlarla bana doğru ilerledi. Baş parmağını dudağımın kenarında gezdirmeye başladı. Yüksek ihtimalle yine çikolata yerken her yerime bulaştırmıştım. O da benim gibi oldukça rahat bir tavırla "Hoş olmayacak şeyleri merak ettim." dedi.

Nefes nereden alınıyordu? Şu an burun deliklerimden hava girdiğine emin değilim.

Alper baş parmağını kendi dudaklarına götürdü. Daha sonra hafifçe kulağıma doğru eğilerek "Nefes al güzelim." dedi ve kendinden emin adımlarıyla sınıfı terk etti.

En azından sınıfta kimse yoktu..

Ne diyorum ben ya?!

Her neyse, artık uğraşmam gereken "Biri" vardı. Aklımdaki tilkiler halay çekerken yüzümde bir tebessüm oluştu.

Eğlenceli olacaktı..

√^

Evettt, diğer bölüm geçiş bölümü gibi bir şeydi. Bu nedenle de kısaydı. Telafi etmek adına bu bölümü biraz uzun tuttum. Sonlara doğru da ufak şeyler ekledim🤭

Her neyse, umarım kuguyu seviyorsunuzdur yaa🥺🥺

Oy vermeyi unutmayın, yorum yapmayı unutmayın, beni sevmeyi unutmayın<33 AHHSHAJWHWJWİWJJE

Her neyse sonraki bölümlerde görüşelim biriciklerim:)