අහිමි මතක (Taekook Nonfanfiction)

දහවන කොටස

මන් දන්නවා ඔය කවුද කියලා. වාහනේ දකිනකොට මට කියන්න පුලුවන් කවුද කියලා. අර වැඩකට නැති බල්ලො රැළක් තියාගෙන මේ ගමේ අහිංසක මිනිස්සුන්ට වද දෙන හිතක් පපුවක් නැති මාන්නක්කාර ඇමතියා. මන් ඉවසන් ඉන්නෙ අප්පච්චි නිසා. නැත්තන් මන් ඕකව මෙතනම මරලා දාලා.
ගමේ මිනිස්සු කී දෙනෙක්ට ඕකා තිරිසන් වැඩ කරලා තියනවද,මට ඇහැට දැක්කත් අප්පිරියයි. අනික් එක ඕකා මහ ගෑණු පේරේතයෙක් කී තැනක ඕකගෙ ළමයි ඉන්නවද දන්නෙ නෑ.

එදිරිමාන්න ඇමති , තිසෙන්දි එදිරිමාන්නගෙ අප්පච්චි. තිසෙන්දි කියන්නෙ මගෙ පොඩි කාලේ හොදම යාළුවා. ඒත් ඒක නැතිවෙලා ගියේ ඒකි මන් එක්ක තියාගෙන තියන්නෙ එහෙම සම්භධයක් නෙමෙයි.තිසෙන්දි මට කැමතියිලු. ඒත් මන් ඉස්සර ඉදලම කියනවා මන් කැමති නෑ කියලා. ඒත් මන් පස්සෙන් එල්ලීගෙන එන එකමයි කරන්නෙ. හොද යාළුවෙක් නම් ඒක තේරුම් අරන් යාළුවො වගේම ඉන්නවා. ඒත් පස්සෙන් ඇවිත් වද දෙන්නෙ තාත්තගෙ ජාන දුවටත් තියන නිසානේ.දැන් ඔය ඇවිත් ඇත්තෙත් ඒකටම තමා. මන් ආවා කියලා ආරංචි වෙන්න ඇති.

මන් දැක්කෙ නෑ වගේ හිටියා. කොහොමත් මට ඔය වගේ මිනිස්සු එක්ක ගනුදෙනු ඕනේ නෑ. මන් එහෙම්මම ඉද්දි මේකි ඇවිත් මාව බදාගත්තා. මොන වදයක්ද මේ.

"අභී අයියා මන් දැනගත්තා ඔයා ආවා කියලා. බලන්නකො අනේ ඔයාගේ ලස්සන. ගොඩක් හැන්ඩ්සම් වෙලා.ඉතින් කොහොමද ඔයාට කියන්නකො."

මම ඉස්සරහම බලන් හිටියා. මට වැඩක් නෑ මේකිගෙ මලසමයං. මන් නැගිටලා යන්න හැදුවෙ ඒත් මේකි මගෙ අතේ එල්ලිලා මගෙ පස්සෙන් එනවා. මගෙ හිතේ ඉන්න කෙනාවත් මෙහෙම මාව අල්ලලාවත් නැති කොට මේකි මෙහෙම මාව අල්ලද්දි ඇත්තමයි මට කේන්ති ගියා. ගෑණු ළමයෙක් නිසා ඉවසන්නෙ මම.

"මොකද්ද අනේ....කතා කරන්නකො අප්පා. ඔයත් මොනවහරි කියන්නකො. හරි කමක් නෑ,ඔයා ඉතින් කොහොමත් කතා කරන කෙනෙක් නෙමෙයිනෙ."

මට කොහොමත් උබලා වගේ එවුන් එක්ක කතා කරන්න ඕනේ නෑ තමා.මන් මුකුත් කිව්වෙ නෑ.