ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကိုခေါင်းလေးအသာပွတ်ပေးကာ
ခြင်မောင်းပေးနေတော့ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့အိပ်ငိုက်လာပြီး
ခနအကြာမှာအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
"ကလေးလေး ကိုကို့ရဲ့ကလေးလေး...မွ~"
အိပ်ပျော်နေတဲ့ဂျောင်ကုရဲ့နဖူးလေးကိုနမ်းကာ
ကိုယ်တိုင်အိပ်ချင်နေဘေမဲ့မအိပ်ဘဲ
ဂျောင်ကုကိုခြင်မောင်းပေးနေတဲ့ထယ်ယောင်း~
*ဂျိမ်း..ဂရိမ်း!*
"ဟင်းး~~"
"ကိုကိုရှိတယ်နော်ကလေး မကြောက်နဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး~"
ကျယ်လောင်လှတဲ့မိုးခြိမ်းသံတွေကြောင့်
အနည်းငယ်လှုပ်ရွလာတဲ့ဂျောင်ကုက ခနအကြာ
အအေးဓာတ်ပိုလာချိန်မှာတော့ ထိုင်နေတဲ့ထယ်ယောင်းအနားတိုးလာပြီ~
"ကလေး ချမ်းနေတာလား စောင်အပိုတွေရှိသေးလား
ကိုကိုယူပေးမယ်~"
"ဟင့်အင်း~"
"ဟုတ်လား အဲ့တာဆိုခနစောင့် ကိုကို့အိမ်ကသွားယူပေးမယ်~"
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် မျက်ရည်ဝဲလာကာ
စောင်ခေါင်းမူးခြုံသွားတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းပြာယာခတ်သွားပြီး ဘာလုပ်ပေးရမှန်းမသိ~
*ကလေးကငါ့ကိုမသွားစေချင်တဲ့ပုံဘဲ~*
"ကလေး~အရမ်းချမ်းနေရင် ကိုကိုဖက်ထားပေးမယ်နော်
ကလေးမကြိုက်ရင်တွန်းထုတ်ခဲ့ ဟုတ်ပြီလား~"
ဂျောင်ကုမကြိုက်မှာကိုစိုးရိမ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုဘေးနားလှဲရုံရှိသေး ဟိုက
စောင်ကိုဖယ်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်လာတာမို့
ရင်ခုန်မိတာအမှန်~
*ငါကသာစိုးရိမ်နေတာ ကလေးကအခွင့်ရေးပေးနေတာဘဲ~*
"စောင်လဲခြုံရမယ်နော်ကလေး~"
"အင်း~"
သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
သူ့လက်မောင်းကိုခေါင်းအုံးထားတာမို့
စတုရန်းပုံခေါင်းအုံးကိုထယ်ယောင်းယူအုံးကာ
စောင်ကိုတော့ဂျောင်ကုကိုဘဲခြုံထားပေးလိုက်တယ်။
"မိုးရွာလာပြီ~~"
"အခုပြန်အိပ်လို့ရပြီ အပေါ့အလေးသွားချင်ရင်
ကိုကို့ကိုပြော~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
