The Bad Master (SSPG)

Chapter 28

"We have to go"

I stand hastily when I heard the familiar voice with american accent.I look at her.Still on her daily outfit and well comb hair with perfect shining shoes.She look impassive.Parang inaasahan na niya ito.She look at me like saying "sabi ko na sayo eh,mapilit ka"

Napangisi ako.I loath all of them.I look at myself at the mirror one last time.I have a heavy eyeliner and an all black out fit.They curled my hair and color it blond.I cant even recognize my own face anymore.I look like a slut.

Ngayon ko pa ba iisipin iyon?

Ilang tao pa ang pumasok sa kuwarto na tila ba nagtatanong kung ako na ba yong representative?Binura ko lahat ng isipin at sumunod sa kanila.Kinakabahan ako ,pinagpapawisan,para akong ibong tinanggalan ng pakpak at hinayaang magpagulong gulong.

Im proud tho.Lahat ng desisyon galing sa akin kaya wala akong pinag sisihan.I don't just settle.I chose it.Ako mismo ang nakaranas.Ako mismo ang nakaramdam.Ako mismo ang natuto sa mga pagkakamaling pinili ko.I won't be shaken anymore.Pilit kong pinagtatagpo ang katinuan sa isip.Hindi ako na nadepress buong buhay ko para lang maging mahina.If ever I survive this,I will fucking party.

Ang hirap lang ng pakiramdam na napag iwanan.Na ikaw lang pala yong umaasa at naniniwala.Na ikaw nalang yong naniniwalang may aayusin pa.Well in real life,you're just an accessory to someone's greediness.

Guess I serve what I'm really here for.A bed comforter and a bait.To steal the blood diamond.I will leave here broken and they will continue with their usual life.They wont ever remember about me anymore.They'll go on,like nothing happened.

How about me?

Napakagat ako ng labi.Naiiyak na ako ng tuluyan kaming makarating sa hallway.Lutang akong naglalakad at sumusunod lang sa kung anong sabihin sa akin.Tinignan ko isa isa yong mga kasama ko pero hindi ko sila makausap.Wala akong ibang makausap.

Hanggang sa natigilan ako dahil biglang tumigil yong nasa harap namin.Tila may kinausap.Isang grupo din ang nasalubong namin sa hallway.Ilang tanong tungkol sa plano ang umalingawngaw sa paligid.Someone's checking if everything is set out like planned.Until I heard him.Kumabog ng malakas yong dibdib ko.

"She's ready?"his raw voice is clear and deep.

I made a step forward to see him properly.Still in his intimidating black suit and tux.Handsome.He look broodingly dark.He has no smile or anything.He's so Lucifer.

Gustong gusto ko siyang lapitan.Gusto ko siyang tanungin sa maraming bagay pero para akong naestatwa.Pakiramdam ko wala akong karapatan.Wala naman talaga .Ngayon ,tuluyang nagkaroon ng makapal na pader sa pagitan namin.Na tila ba ang layo layo na namin.Na tila ba isang panaginip lang ang nangyari nong mga nakaraang araw.

Lumipat yong tingin niya sa akin.We stared at each other.God knows what he's thinking.Basta lang siyang nakatingin.The cold air is palpable.Nag iwas ako ng tingin .Kailan ba matatapos ang mga intermission na ito?

Until all of us heard a cute rumbling voice and a hazy clung of heels in the floor.Isang maliit na babae ang tumakbo papunta sa kanya.Parang nag slomo ang lahat.

The woman throw herself freely at Lucifer and the latter held her softly.

"Be careful"he said gently.

Yumakap sa tagiliran niya yong babae at sumubsob doon.

"Sorry I'm late"

Nahihiyang sabi nito.

Hinaplos ng lalaki yong buhok niya at hinalikan siya sa noo.Lahat ng kasama ko nag iwas ng tingin.Pero hindi ako.

Natigilan yong babae at humarap sa aming lahat.Her cheeks red .She just realise they're in front us.

She look so beautiful.She has a small face and a very enticing reddish cheek and lips.She's brunette and she has a cute nose.Her face is so smooth and it was perfectly shape.She's wearing an under the knee white puff dress.An ethereal beauty.Para siyang anghel.

Maybe I had the same age with her.I don't know.I can glimpse myself at her when I was still a child.When Lucifer's still my father and my life was all in-tack.Now it turns into pieces of small crack that was pulverised .Ang taong bumuhay sa akin ang siya ring pumatay sa pagkatao ko.Pinilit kong hindi umiyak kahit pa unti unti akong nawawasak.

To my surprise the angel like woman smiled at me.With her outfit and all,we look like a complete contrast.An angel and a demon.

"Is she the woman?"

Napataas ako ng kilay.Kilala niya ako?

"She's cold"

Nginitian siya ng masuyo ni Lucifer.Tahimik lang kaming nanonood sa kanila.

"She'll be fine Zeira"

Bumalik yong tingin sa akin ng babae at muling ngumiti.I don't know what to feel.

"Take care.You'll be fine"

Is she regarding me?Napairap ako sa kanilang dalawa .Wala akong balak makipagplastikan sa kanila.Kung puwede lang umalis na sila sa harap ko.

The woman held Lucifer's hand and intertwined it with her.Natigilan ng bahagya ang lalaki.Pasimpleng tumingin ito sa akin at tsaka mahigpit na hinawakan ang kamay ng katabi.

"She'll be a good auxiliary as she was beautiful too.Surely,Monasterio will drool over her"

She sound so sweet but I don't like her.There I said it.I don't like her.

Bumalik yong mata ni Lucifer sa akin.Nakita ko siyang lumunok.He wanted to tell me something.Not that i'm still interested.

"Let's go honey,im hungry"

Hinila na siya ng babae.Lucifer go back to his reverie and smiled once again.

Why?

Why do they need to show this stunts to me?To hurt me more than Im already am?

Sulk it.You cannot break what is already broken.Ibigay niyo na kahat ng sakit ng matapos na.

Yumuko yong amerikana.Tumayo ako ng tuwid at sinundan sila ng muling maglakad.I can feel him looking at me for the last time.Hindi ako lumingon.Hindi niya rin naman ako kilala kaya bakit pa.

Ni hindi niya man lang naisip kung anong puwedeng mangyari sa akin pagkatapos ng gabing ito.Nagpatuloy ako sa paglalakad.Para nila akong hinahatid sa huling hantungan habang papalapit kami ng papalapit sa cabin ni John Greg Monasterio.

Hanggang sa natanaw namin ang isang pasilyo kung saan matatanaw ang pinto ng cabin.Ilang guard ang nakaharang doon .Naiwan ang kasama namin sa kabilang gilid at tatlo nalang kaming natira.They check us thoroughly.Nagsimulang kumabog yong dibdib ko.

Ngayon ako biglang nakaramdam ng kaba.Sa totoo lang hindi ko na alam.Kanina ko pa pinipilit maging matatag pero kanina pa pala naginginig yong mga kalamnan ko.Nanlabo yong paningin ko ng patuloy kaming naglakad upang tuluyang pumasok sa pinaka entrance ng cabin.Kinagat ko yong labi ko kahit pa pakiramdam ko dudugo na iyon.Ginagawa ko ang lahat para hindi umiyak.Ayokong umiyak.

Nagsimulang tumahip yong dibdib ko at tinapik tapik ko iyon.Kung hindi ko gagawin iyon ay bigla nalamang itong sisikip at mahihirapan akong huminga.

"We're here"
The american announced.Nasa tapat na kami ng higanteng pintuan.

Nag aalalang napatingin ako sa kanya.

Natatakot ako.Takot na takot.

Someone please save me...