"မလိမ်တော့ဘူး မညာတော့ဘူး~"
အဲ့တော့မှ သူ့အတွက်အပြုံးလေးတစ်ခု
စွန့်ကြဲလာတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့် ထယ်ယောင်း
ထခုန်မတတ်ပျော်သွားတာအမှန်~
*ကလေးကိုချစ်တယ်~*
"ကျွန်တော် ဒါတွေဆေးကြောပြီး ချက်ပြုတ်ဦးမယ်~"
"အင်း ကိုကိုကူလုပ်ပေးမယ်~"
"မလုပ်နဲ့ ကျွန်တော့်အိမ်နောက်က တောင်ကမ်းပါး
ပြိုကျထားလို့မြေကြီးတွေပုံနေတယ် အဲ့တာကိုသယ်ပြီး
လမ်းမြေဖို့ပေးပါလား~"
"ရတာပေါ့ ကိုကိုလုပ်ပေးပါ့မယ်~"
"သတိတော့ထားနော် မြွေတွေကင်းတွေရှိတတ်တယ်~"
"ကောင်းပါပြီဗျာ~"
"ပြီးတော့ လက်ကိုသတိထားဦး~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ~"
အကောင်းစားအင်္ကျီ အကောင်းစားဘောင်းဘီနဲ့ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုအိမ်နောက်ကမြေကြီးတွေကိုသွားသယ်ချိန်
မြေကြီးကရေတွေစိုနေတာမို့ဗွက်ဖြစ်နေပြီ~
"လုပ်ထားထယ်ယောင်း မင်းမလုပ်ရင်
ကလေးကပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ရမှာ~"
သူပင်ပန်းမှာထက် ဂျောင်ကုပင်ပန်းမှာကိုပိုစိတ်ပူတဲ့ထယ်ယောင်းက မလုပ်ဖူးတာတွေကို
ကြိုးစားပမ်းစားလုပ်နေကာ ဂျောင်ကုကလဲ
ရလာတဲ့ရေဘဝဲတွေကို ချက်ပြုတ်ဖို့ပြင်လေရဲ့~
"ကလေး ကိုကို့ကိုကယ်ပါဦး~"
"ဘာဖြစ်လာလို့လဲ~"
ခြေတစ်ဘက် ထော့နဲ့ထော့နဲ့နဲ့
လက်ကလဲထော့နဲ့နေတဲ့ခြေတစ်ဘက်ကိုကိုင်ကာ
ရောက်လာတာမို့ ဂျောင်ကုစိတ်ပူလို့မဆုံး~
"ကိုကို့ဂွကြားကမြွေကြီးကိုအပြင်ထုတ်ပေးပါလား~"
"ခဗျားညစ်ပတ်လှချည်လား လူကိုလာပြီး
ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေလာပြောနေတယ် ကျွန်တော့်ကို
ဘယ်အတန်းစားထင်နေလဲ~"
"မဟုတ်ဘူးကလေး ကိုကို့ဘောင်းဘီထဲမြွေဝင်သွားတာ
အခုဂွကြားကိုရောက်နေပြီ အဲတာကိုထုတ်ပေး~"
"ဟမ်!"
အဲ့တော့မှဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းကိုသေချာကြည့်ရာ
ထယ်ယောင်းရဲ့ဘောင်းဘီတိုအစွန်းမှာမြွေအမြီးမို့
လန့်ဖြန့်သွားရော~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
