အချိုပွဲရောင်းရန်ရှေးခေတ်ကိုကူးပြောင်းသွားခြင်း

07

    ပေါင်းကျစ်ရှီရှီး နာမည်ခေါ်တဲ့ လူများက မျက်နှာကို အင်္ကျီလက်နှင့်အုပ်ထားကာ ခေါင်းငုံ့ပြီး သူတို့ထဲမှတစ်ယောက်ဟာ ထပ်မတန်းစီတော့ဘဲ လိုင်းမှ အမြန်ထွက်ခွာသွားခဲ့တယ်။

    ကျီဝိန်ဆီ လျှောက်သွားပြီး နှာခေါင်းထိုးလုမတတ် လက်ညိုးထိုးကာ "ဒီအဘွားကြီးက အရမ်းလှလို့ အခွင့်ကောင်းယူဖို့ ကြိုးစားတာ မဟုတ်လား။ ငါပြန်လာတိုင်း မင်းရဲ့မျိုးရိုးနာမည်က ကျီ လို့ပြောပြီး ဆင့်နည်းနည်း ငယ်တောင်းမယ်။ဒီအကြံကို စွန့်လွှတ်လိုင်တော့  ရွာဝင်ပေါက်က ခြေစွံတဲ့သူနဲ့လက်ထပ်ရမယ်ဆိုတောင် မင်းလို လူဆိုးတစ်ယောက်ကို စဉ်းစားမှာမဟုတ်ဘူး!"

    သူမ ဒီစကားလုံးများကို အသက်မရှူ မနားတမ်းပြောခဲ့ပြီး အခုချိန်မှာ သူမ မောပန်းနေခဲ့ပြီး  သူမရဲ့ ရင်ဘတ်က တက်လိုက်ကျလိုက်ဖြစ်နေတယ်။

    ကျီဝိန် သနားခြင်းမရှိဘဲ သူမလက်ဖဝါးကို ရိုက်လိုက်ပြီး ပေါင်းကျစ်ရှီရှီး ကို အေးစက်စွာကြည့်ကာ "လင်းမိသားစုရဲ့  ထျဲကျိုကို လမ်းမှာတွေ့ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့် သူက ငါ့ကို ဘောလုံးကန်လိုက်တဲ့အခါ စကားအနည်းငယ်ပြောခွင့်မပေးဘူးလား၊ ထျဲကျိုက အရမ်းပိန်းပြီး သေးငယ်တယ်၊ သူ့ကို တကယ်ပဲ ရိုက်နှက်မယ်ဆိုရင် အိပ်ရာပေါ် စောစောလှဲနေရမှာကို စိုးရိမ်မိတယ်၊ အိပ်ရာကနေ ဘာလို့ထနိုင်သေးလဲ။ သူတို့ ငါ့ဆီက ပစ္စည်းတွေဝယ်လို့လား ပေါင်းကျစ်ရှီရှီး သက်သေအထောက်အထားတွေနဲ့ ပြောရမယ်၊ မဟုတ်ရင် မင်းပါးစပ်ကို မဖွင့်နဲ့။ လျှာကို ထုတ်တဲ့ခါ လေသတိထားပါ။"

    သူ့လက်ဖဝါးက အကြင်နာကင်းမဲ့စွာ အရိုပ်ခံရပြီးနောက် ရှီရှီးရဲ့လက်ဖမိုးက နီရဲနေပြီး ထုံကျင်နေတယ်။ ဒါ့အပြင် ကျီဝိန်ရဲ့စကားများက လုံးဝယဉ်ကျေးခြင်းမရှိသည့်အပြင် သူမအား ဆဲဆိုခြင်း၊ ရိုင်းစိုင်းသောစကားများပြောတယ်လို့ ညွှန်ပြနေကာ ဒေါသနှင့်တုန်လှုပ်သွားစေခဲ့တယ်။

    သူမကို ယောက်ျားတွေက အမြဲချီးကျူးတာဖြစ်ပြီး သူက ဘာလို့ ဒီလောက် ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း ဆက်ဆံရတာလဲ။ သူ့အရှေ့က လူယုတ်မာတွေတောင် သူ့ကို ဒီလိုမျိုး မဆက်ဆံဖူးဘူး။