"မင်းဘယ်လိုလုပ်အိမ်မှာရှိနေတာလဲ" အဒေါ်ကျိုးက လျိုရီ့မျန် နံဘေးကို အမြန်လျှောက်သွားပြီး လျိုရီ့မျန်ကို နောက်ကိုဆွဲပြီး ကြက်မက သူ့သားငယ်ကို ကာကွယ်တဲ့ပုံစံ အနေထားနဲ့ ကျီဝိန် ရိုက်မှာကြောက်နေသလိုသတိနဲ့ကြည့်နေလေရဲ့။
လျိုရီ့မျန်က ကျီဝိန် အိမ်မှာ ထမင်းစားခဲတယ်လို့ တစ်ခါက ပြောဖူးတယ်။ကျီဝိန်အိမ်မှာရှိနေတုန်းဆို စားပွဲမှာ တခါမှ မစားရဘူးတဲ့၊ကျီဝိန်စားပြီးတဲ့အခါမှ စားနိုင်တယ်တဲ့။
ဒါတင်မကဘူး ခုအချိန်မကျသေးဘူး၊ ကောင်းကင်က တောက်ပနေပြီး အချိန်ကစောနေသေးတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း သူက အပြင်မှာ အပျော်ရှာနေရမှာ။ လျိုရီ့မျန် နဲ့ အတူတူ အိမ်မှာနေပြီး စားပွဲမှာ ဘယ်လိုစားနိုင်မှာလဲ။
တကယ်ကို ထူးဆန်းတယ်။
အဒေါ်ကျိုး စိတ်ပူနေတာကို သိလိုက်ရတော့ လျိုရီ့မျန် စိတ်ထဲမှာ နွေးထွေးသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ် ဒါပေမယ့် ပြတ်ပြတ်သားသားပြောပြီး ကျီဝိန် ဒေါသဖြစ်မှာကို ကြောက်တယ်။ သူမ အဝတ်အစားထောင့်ကို ဆွဲကိုင်ကာ မျက်နှာကို မော့ပြီး "အဒေါ်ကျိုး၊ ပန်ကိတ် လိုချင်လား"
အထဲတွင် ကြက်ဥရနံ့ ပြင်းလာပြီး အန်တီကျိုး အဲ့စကားကို ကြားလိုက်တဲ့အခါ အနည်းငယ် လောဘတက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါကို တွေးပြီးနောက် သူက ကြက်ဥကို ယူလာတာလေ။ပန်ကိတ်ကို အရမ်းမစားလိုတဲ့အတွက် လက်ဆန့်ပြီး ပန်ကိတ်သေးသေးတစ်ဖဲ့ကို ယူလာလိုက်တယ်။
ကြော်ထားတဲ့ ပန်ကိတက အပြင်ဘက်မှာ ကြွပ်ကြွပ်လေး ရှိပြီး အတွင်းထဲမှာ နူးညံ့ကာ ကြက်သွန်နံမွှေးမွှေးလေး ပါပါတယ်။ အပြင်မှာရောင်းတဲ့ မီးဖိုပန်ကိတ်တွေနဲ့ ယှဉ်ရင် အရသာက မတူဘူး။
အဒေါ် ကျိုး မျက်လုံးများ တောက်ပလာကာ လျိုရီ့မျန် ပါးပြင်ကို ပုတ်ကာ "မျန်မျန် မှာ ဒီလို အရည်အချင်း ရှိဖို့ ငါ မမျှော်လင့်ထားဘူး။ စီးပွားရေးလုပ်ဖို့ လမ်းပေါ်သွား ရောင်းရင်တောင် လိုချင်တဲ့သူတွေ ရှိနိုင်တယ်" ဟု ကြွားလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
အချိုပွဲရောင်းရန်ရှေးခေတ်ကိုကူးပြောင်းသွားခြင်း
Fantasyကျီဝိန်ဟာ ကမ္ဘာ့အဆင့်မီ မုန့်ဖုတ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားခဲ့ပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲ ဆုပေးပွဲအခမ်းအနားသို့ သွားရာလမ်းမှာ ကားမတော်တဆမှုကြောင့် သေဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ သူပြန်နိုးလာသောအခါတွင် သူက ရွာတစ်ရွာရဲ့ကျော်ကြားသော လူဆိုးဖြစ်နေပြီ။ သူဟာ စာ...
