ရင်ငြိမ်းခက်ဝေ

Part.5

လသည်ထိန်ထိန်ညီးညီးသာ၏။ ဒီလို မိုးလေးကင်းစင်သည့်ညမျိုးဆိုရင်ငြိမ်းသဘောကျပါသည်။မဟူရောင်ပုဝါပါးလွှမ်းခြုံထားသောကောင်းကင်ထက် ကြယ်ရောင်သည်တလဲ့လဲ့။ညအလှကိုတသိမ့်သိမ့်ခံစားရင်း၊အေးရိပ်ငြိမ်
စံအိမ်ကြီးရဲ့တစ်ကိုယ်ရေညများကိုပြန်လည်
အောက်မေ့မိသည်။

ခေတ်ကာလယဥ်ကျေးမူ့ရေစီးကြောင်းသည်
ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းလွန်းလှ၏။ အနည်း
အများမဆို လူတို့ရဲ့အထင်အမြင်၊စိတ်အာရုံကို
ပြောင်လဲနိုင်စွမ်းရှိတယ်။လူ့သဘောသဘာဝ
အတိုင်း..အသစ်အဆန်းကိုလည်းဆန်းသစ်တီထွင်ခုံမင်ကျလေ့ရှိတယ်။ရင်ငြိမ်းတို့မိသားစုမှာ အစောကနဦး ရွှေထီးဆောင်း၊ကတ္တီပါဖိနပ်စီး အနွယ်တော်တွေ ။ ဘေးဘေးပယောဂတွေကြောင့်ဂါဝန်ဝတ်၊ ဘိုးဖိနပ်စီးလာကျသည်။ဘုန်းကြီး
ကျောင်းပညာရေးကနေ၊ အမျိုးသားဆင့်ကျောင်း
တွေ၊ ထိုမှတဆင့်ကောလိပ်တွေအထိ အဆင့်ဆင့်
တိုးတက်လာရာ..နိုင်ငံခြားဘာသာစကားသည်လည်းပိုလို့ထိထိရောက်ရောက်ရှိလာခဲ့၏။

အေးရိပ်ငြိမ် တစ်အိမ်လုံး မေမေမှလွဲအကုန်လုံး
ပညာတတ်ဘိုလိုမှုတ်ကျသူတွေချည်း။ရင်ငြိမ်း
သည်လည်းထိုထဲမှတစ်ယောက်ပေါ့။ မတူသည်ကား...ရင်ငြိမ်းကိုယ်တိုင် ထို ဘောင်းဘီဝတ်လူ
တန်းစားတွင်မပျော်ပိုက်သည်ပါပဲ။ဘိုဆန်ဆန်ပါ
တီပွဲတွေ၊ ပြဇာတ်၊ဒစ်စကို တွေစိတ်မဝင်စား။
.အဲ့ပါတီပွဲ၊ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေအစား... ငြိမ်းကိုစာအုပ်တစ်အုပ်ပေးစမ်းပါ။တစ်နေ့လုံးမပျင်းမရိ ဇိမ်ကျကျစာဖတ်ပြပါ့မယ်။

ရင်ငြိမ်းမှာနွေရိပ်ဆိုတဲ့တစ်အူထုံဆင်းအစ်မ
တစ်ယောက်လည်းရှိသေးတယ်။နွေရိပ်ကတော့
ရင်ငြိမ်းနဲ့အကွာကြီးကွာပ။ချောမောလှပသလို၊
ရွေတွဲလဲငွေတွဲလဲနဲ့လူကြားထဲမော်မော်ကြွားကြွား
လည်းရှိတယ်။ဘိလပ်ပြန် လူတန်းစားအသိုင်း
အဝိုင်းကြား ဝင်ဆံလေရာ ၊အမြဲတမ်းသူ့ကိုယ်သူ
အိမ်ရဲ့အရေးပါအရာရောက်ဆုံးလူတစ်​ယောက်
ဟုထင်မှတ်မှားလေ့ရှိတယ်။
ရင်ငြိမ်းအကျင့်စရိုက်ကိုက မမနွေရိပ်လိုမဟုတ်။
လူဝင်မဆန့်သည့်အခါတစ်သီးတစ်သန့်လို.ဘေး
ထွက်လာရ၏။သူတို့ရဲ့အတွေးအမြင်တွေကြား ရင်ငြိမ်းဟာ ဖောင်တိန်တစ်ချောင်းကိုင်၊တွေး
ချင်တာတွေး၊ရေးချင်တာရေးနေတဲ့စာရေးဆရာ
ပါပဲ။
ကြိုးစားဆဲ လည်းဖြစ်သည်ကြောင့်သူ့အားထုတ်
မူ့သည်လည်းဘာမှအရာမထင်သေး။ လူအထင်
သေးလည်း၊ရင်ငြိမ်းက ကိုယ့်ခံယူချက် ကိုယ့်
ဘဝနဲ့ကိုယ် နေပျော်သည်ကြောင့် ဘာမှထူးထူး
ထွေထွေလည်းမခံစား ရ။ မိသားစုလိုက်အောက်
ထပ်မှာ စကားကောင်းပျော်ရွှင်နေကျချိန်၊ရင်
ငြိမ်းကတော့ အပေါ်ထပ်ဝရံတာမှာမတ်မတ်ရပ်
ပြီးကြယ်တွေကိုငေးနေတော့တာပါ။