ÖZEL BÖLÜM (ECRİN & FURKAN)

23.2K 1.8K 761
                                    


Gecelerin sessizliği, gündüzün aydınlığına bedel 🌌

ECRİN YILRIDIM

Elimde tüten kahveye bakarken derin düşünceler içerisindeydim. Okulun kafetaryasında oturmuş, arkadaşlarımız ile ders çalışıyorduk ama ben bir türlü odaklanamıyordum. Aklım tamamen ondaydı.

Furkanda.

Koray, Kayra'yı eve getirdiği için beni  bir eşya gibi Furkan'ın evine postalamıştı. Yaklaşık iki gün onda kalıyordum ama beyfendi nadir bir şekilde eve uğruyordu. Nerede, ne yaptığını bilmediğim her bir dakika benim için büyük bir işkence gibiydi. Delirecek gibiydim.

Ona nasıl bu kadar çok bağlandım hiçbir fikrim yoktu ama tüm benliğimi sarmıştı. İçim, dışım o olmuştu. O gün beni öptükten sonra da gitmişti. Öylece beni arkasında bırakmıştı. Son zamanlarda aramız iyiydi. Ama bunu bozan ben olmuştum. Daha doğrusu yanlış bir anlaşılma olmuştu. Ben bir arkadaşım ile samimi bir şekilde şakalaşırken Furkan bunu çok yanlış anlamıştı. Çünkü arkadaşım erkekti.

"Ecrin, şu soruyu çözdün ?"

Duyduğum sesle başımı kaldırıp bana seslenen arkadaşıma baktım. Elinde tuttuğu soruyu bana doğru uzatmıştı. En iyi olduğum derslerden birisi matematikti. Sürekli problem çözmek ise en sevdiğim soru tipiydi. Arkadaşımın bana uzattığı soruyu elime alarak soruyu inceledim. Çok kolay bir soruyordu ama yapamamıştı. Elime kalemimi alarak soruyu anlatmaya başladım. İkimizin de bütün odağı önümüzdeki sorudayken, kafeteryada konuşmalar olmaya başladı.

Herkes birbiri ile fısıldamaya başlarken, ne olduğunu anlamak için başımı  kaldırdım. Soruyu soran arkadaşım bana doğru eğilerek, "O gelen Furkan Çakal değil mi?" diye sordu hayranlık dolu bir sesle.

Kalp atışlarım aniden arşa çıkarken, bakışlarım hızla onun baktığı yere döndü. Nefes almayı bırakmışım gibi bütün odağım ondaydı. Üzerinde beyaz bir tişört ve siyah bir pantolon vardı. Beyaz spor ayakkabıları ve gri saati ile gerçekten de mükemmel görünüyordu. Öylece bıraktığı dağınık saçları hafif alnına dökülüyor, gözlerini çok güzel gösteriyordu.

Kafeteryaya girdiği anda bakışları bana döndü. Göz göze geldik. Dudaklarım kururken, bedenimin cayır cayır yandığını hissettim. Ne işi vardı burada?

MÜPTELA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin