"ဟိုလူရောအဒေါ်~"
"မလာသေးဘူးကွဲ့ ခါတိုင်းဒီလောက်မကြာပါဘူး~"
"အေးနော် ဘာတွေလုပ်နေလဲမသိဘူး~"
"မလိုက်တော့ဘူးနေမှာပေါ့သွားရအောင်အဒေါ်တို့~"
"စောင့်လိုက်ပါဦးဂျောင်ကုရယ် သူကစောင့်ဦးလို့ပြောထားတယ်လေ~"
"အဲ့လောက်ကြာနေတာမစောင့်ချင်တော့ဘူး~"
"လာပါပြီ နည်းနည်းကြာသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်~"
"ဟေ~~"
အိမ်ထဲက ပြေးထွက်ထွက်လာတဲ့ထယ်ယောင်းက
ရေငုပ်ဝတ်စုံကြီးနဲ့ထီးကြီးဆောင်းလို့မို့
ဂျောင်ကုအပါအဝင်အားလုံးအံ့သြနေချိန်
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကို ထီးလာမိုးပေးလေရဲ့~
"ဒါကဘာလဲ~"
"ကလေးနေပူမှာစိုးလို့ထီးမိုးပေးတာလေ~"
"အဲ့တာကိုမဟုတ်ဘူး ဝတ်စုံကိုပြောတာ~"
"အော် အဲ့တာက ဝတ်နေကျအင်္ကျီတွေနဲ့ရေငုပ်ရင်
ဆားပေါက်ပြီးပြဲမှာစိုးလို့~"
"ပြဲလဲအသစ်ဝယ်ပေါ့ ခဗျားကသူဌေးဘဲ~"
"အဲ့တာကအရေးမကြီးဘူး အင်္ကျီပြဲရင်မြို့ကိုသွားဝယ်ရမယ်
မြို့ကိုသွားရင်ကလေးနဲ့ခွဲရမယ် ကလေးနဲ့ခွဲရရင်ကိုကိုလွမ်းမယ် လွမ်းရရင်ကိုကိုရူးမယ် အဲ့တာကြောင့်ဒီဝတ်စုံဝယ်လာတာ~"
"အမလေးကိုလူချောရယ် မြို့သားပီပီစကားကလဲတတ်ပါ့တော်~"
"နှလုံးသားကဖြစ်တည်လာတဲ့စကားတွေမို့ပါ~"
"ရူးကြောင်မူးကြောင်နဲ့ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိဘူး
သွားကြရအောင်အဒေါ်~"
"ကိုကို့ကိုစောင့်ပါဦး~"
သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးပြီး ရှေ့ကနေ
မြန်မြန်ထွက်သွားတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းနောက်ကပြေးလိုက်ကာ
ထီးလိုက်မိုးပေးတော့ ဂျောင်ကုကတစ်လမ်းလုံးတွန်းဖယ်လို့~
"ဖယ်စမ်းပါကွာ~"
"နေပူတယ်ကလေးရဲ့~"
"ဒီနေ့လူများတယ်ဆိုတော့စက်လှေနဲ့သွားလို့မဖြစ်ဘူး
ဖောင်နဲ့သွားမှရမယ်~"
ESTÁS LEYENDO
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
