"ရှိတယ် ဟိုခြင်းအနီရောင်လေးထဲမှာ~"
"ဟုတ်ပြီ ခနလေးစောင့်နော်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုခြေထောက်ပေါ်က
မီးပေါက်ဒဏ်ရာသေးသေးလေးအတွက်
ဆေးအမြန်သွားယူကာ လိမ်းပေးပြီး မှုတ်ပေးနေတာ~
"အရမ်းနာလားကလေး~"
"မနာပါဘူး ခြေထောက်ပြီးလောင်သွားတာမှမဟုတ်~"
"ကလေး အဲ့လိုကြီးမပြောနဲ့ကွာ~"
"ဟုတ်ပြီ ကျွန်တော်ဘာမှမဖြစ်ဘူး
စိတ်ပူမနေနဲ့တော့နော်~"
ဂျောင်ကုကသူအဆင်ပြေကြောင်းပြောပြီး
သူ့အလုပ်သူပြန်သွားလုပ်နေတော့
ထယ်ယောင်းလဲ ဂျောင်ကုအတွက်ချိုရေခပ်ပေးရာ
အဒေါ်ကြီးတွေကရယ်လို့~
"ကိုလူချောတို့ကတော့ တကယ်ကြိုးစားတာဘဲ~"
"ဟားဟားး..မကြိုးစားလိုမှမရတာ~"
"ဦးဦးလူချော ကျွန်တော်တို့ကိုမုန့်ဝယ်ကျွေးရင်
ရေခပ်ကူမယ်~"
"တော်ပါပြီကွာ ဦးဦးရဲ့ကလေးကဦးဦးကိုဆူလိမ့်မယ်
မုန့်စားချင်ရင် ခနနေဝယ်ကျွေးမယ်~"
"တကယ်နော် ဦးဦးတကယ်ပြောတာနော်~"
"တကယ်ပါ အခုတော့ဦးဦးအလုပ်လုပ်လိုက်ဦးမယ်~"
ရေခပ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းအနားမှာ
ကလေးတွေကလဲစုရုံးစုရုံးနဲ့ ထယ်ယောင်းကလဲပြုံးလို့မို့
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ကျေနပ်မဆုံး~
*အရင်ကလို သူစိမ်းတွေအပေါ်ခက်ထန်မနေတော့ဘူးဘဲ
ဒါလဲဟန်ဆောင်တာများလား~ဟင့်အင်း သူဟန်ဆောင်နေရင်တောင် ဒီလောက်ထိဒုက္ခခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး~*
"ဟား ရေပြည့်ပြီကလေး~"
"အင်း နားလေ~"
"မရသေးဘူး ရွာထဲက ကလေးတွေကို မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်လို့ပြောထားတယ် ပိုက်ဆံယူပြီး ဟိုဘက်ဆိုင်ကိုပြေးရဦးမယ်~"
"ဘာလို့ဟိုဘက်ဆိုင်ပြေးမှာလဲ~"
"ကလေးက ကိုကို့ကိုစျေးမရောင်းဘူးလေ
အဲ့တော့ ဟိုဘက်ဆက်ပြေးဝယ်ရုံဘဲပေါ့~"
"အခုက ကလေးတွေအတွက်မို့ရောင်းပေးလိုက်မယ်
သွားမနေနဲ့တော့~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
