"အခုျပန္လို႔ရၿပီေလ ဘာလုပ္ေနေသးတာလဲ~"
မိုးေမွာင္စကလဲျပဳလာၿပီမို႔ ထယ္ေယာင္းကိုႏွင္ထုတ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုက အနားမွာအေဒၚႀကီးေတြမရိွတဲ့အခ်ိန္
ေမွာင္တဲ့ေနရာမွာ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းမရိွခ်င္တာအမွန္~
"ျပန္မွာပါကေလးရဲ့ တစ္ခုခုဆို ကိုကို႔ကိုေခၚလိုက္ေနာ္~"
"သြားစမ္းပါ သြားမယ့္အေရးမသြားဘဲေလရွည္...အား!''
"ကေလး!"
ေရစိုေနတဲ့ေျမျပင္ေၾကာင့္ေခ်ာ္လဲသြားတဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းကအျမန္ထိန္းဖက္ေပးလိုက္ေဘမဲ့
သူပါေခ်ာ္လဲသြားတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားေျမျပင္ေပၚထပ္လ်ွက္~
"ခ...ခဗ်ား~"
"နာသြားေသးလားကေလး ဘယ္နားနာသြားလဲ~"
"မ..မနာဘူး ဖယ္ေတာ့~"
"ကိုကိုထူေပးမယ္~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုဖက္လ်ွက္
ထလိုက္တာမို႔ ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲေနၿပီး ရင္ခုန္သံေတြကလဲတဒိတ္ဒိတ္~
"ရ..ရၿပီ ခဗ်ားသြားေတာ့~"
"ဟုတ္ၿပီ ကိုကိုသြားေတာ့မယ္
ၿခံတံခါးကိုေသခ်ာပိတ္ၪီးေနာ္~"
"အင္းပါ သြားမယ့္ဟာသြား~"
ေဂ်ာင္ကုကိုစိတ္ပူေနေဘမဲ့ ထယ္ေယာင္းက
သူ႔အိမ္အသစ္ေလးကိုျပန္ကာ လံုၿခံဳတဲ့အခန္းထဲ
ေရျမဳပ္ေမြ့ရာ ဇာျခင္ေထာင္နဲ႔ေစာင္ေလးၿခံဳကာ
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ေလၿပီ~
*ကေလးနဲ႔အျမန္ဆံုးအဆင္ေျပခ်င္ၿပီကြာ~*
ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ အဆင္ေျပစျပဳလာၿပီမို႔
အရင္လိုစိတ္ဆင္းဆင္းရဲရဲမအိပ္ရေတာ့ဘဲ
အရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာၿပီး မနက္အေစာႀကီးထကာ
ေဂ်ာင္ကုအိမ္သို႔~
"အေစာႀကီးပါလားကိုလူေခ်ာ~"
"ဟုတ္တယ္အေဒၚေရ အလုပ္ႀကိဳးစားရမယ္ေလဗ်ာ~"
"နင္က သားနဲ႔မယားနဲ႔ဆိုေတာ့ႀကိဳးစားရမွာေပါ့~"
"ဟားဟား~"
မနက္ေစာေစာစီစီေဂ်ာင္ကုအိမ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကို အေဒၚႀကီးေတြကစေနွာက္ေနၾကၿပီး
ထယ္ေယာင္းကလဲရယ္ေမာလို႔~
VOCÊ ESTÁ LENDO
~~Mask~~{Complete}
Fanficဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜22💜
Começar do início
