සියපත්

44 කොටස

"අ...අර...වින්දි...."

""සුද්දියේ....!!! මගෙ සුද්දි....අනේ...හ්....රත්තරනේ නැගිටපන්....මගෙ සුද්දී....හ්...මහත්තයා....හ්..."

"සුදු නෝනා....සුදු නෝනා කතාකරපන්....උඹට බෑ මාව දාල යන්න....නැගිටපන්....සුදු නෝනා....අපේ පුතා උඹ එනකල් බලා ඉන්නවා....සුදු නෝනා නැගිටපන්...."

හිතට දැනුන ශොක් එකත් එක්ක මම එහෙමම ඉඳිද්දි කඩාගෙන ආව මැණික් යටිගිරියෙන් බෙරිහන් දුන්නා වෙද්දි අරවින්දිව බදාගෙන විලාප තිබ්බා....ටික වෙලාවක් පාඩුවෙ බලාහිටපු රකිත් පිස්සුවෙන් වගේ මැණික්ව අයින් කරල බොඩි එක හොලව හොලව කියවන්න ගත්තා....ඌ අඬන්නෑ කෑගහන්නෑ ඌ කියනවනවා....

'මේ කෙල්ල මොනවද මේ කරගත්තෙ....මොනවද අපි මේ දකින්නෙ...'

"සුද්දීහ්....අනේ නැගිටපන් නංගී....මහ...ත්තයා මගෙ...කෙල්ල....ඒකිට නැගි...ටින්න කියන්න...මහ...."

හරි සිහියට ආව මං ඉන්දවිලා ඉඳපු තැනින් නැගිටලා මැණික්ව මට වාරු කරගත්තා වෙද්දි හූල්ල හූල්ල අඬපු කොල්ලට එහෙමම මගෙ අතේම සිහි නැති උනා....

"සුදු නෝනා නැගිටපන් යකෝ නැගිටපන්....ඇයි උඹ...මෙ...ච්..චර හිතුව..ක්කාර උනේ....නැගිට...පන් ...මගෙ මැණිකේ..."

බොඩි එක හොලව හොලව කෑගහපු රකිත් අන්තිමේ වෙරළෙ ඉඳගත්තා වෙද්දි ඒකා කෙස් වලින් ඇද ඇද ඇඬුවා...මට තේරෙන්නෑ මේ දෙන්නව කොහොම කන්ට්‍රොල් කරන්නද කියල....

"මිස්ට අධිකාරි...අවර් ඩිපස්ට් සිම්පති....දැන් කාගෙ කවුද කියල අයිඩෙන්ටිෆයි කරගත්ත හින්දා මෙතනින් බොඩි එක අයින් කරල හොස්පිට්ල් එකට ගෙනියන්න ඕනි....ඔබතුමාලත් හොස්පිට්ල් එකට ඇවිත් බොඩි එක භාරගන්න...."

රකිත්ව වටවෙලා ඉඳපු මිනිස්සු දෙන්නෙක් ඉදිරිපත් වෙලා අල්ලගනිද්දි පොලිසියෙන් අරවින්දිගෙ බොඩි එක අරන් ගියා....තාමත් සිහිය නැතිව ඉන්න මැණික්ව වාහනෙන් තිබ්බ මං රකිත්වත් වාරු කරගෙන දාගෙන කෙළින්ම හොස්පිට්ල් එකට වාහනේ හැරෙව්වා....මේ වෙච්ච දේවල් හීනයක් වගේ....

ඇයි මේ ළමයි මෙච්චර මෝඩ තීරණ ගන්නෙ....ජීවිතේක වටිනාකම නොතේරෙන්නෙ ඇයි....අරවින්දිට වැරදුණා ඒක හරි....හැබැයි එයාට තිබ්බා ඒ වැරැද්දෙන් පන්නරයක් අරන් ජීවිතේ ඉතුරු කාලෙ හරියට ගෙවන්න ...දැන් හැමදේම වෙලා ඉවරයි....අරවින්දි ආයෙත් අපි ගාවට එන්නෙ නෑ.....එයා හැමදේකින්ම නිදහස් වෙලා යන්නම ගිහින්....