𝖉𝖎𝖆𝖒𝖔𝖓𝖉 𝖍𝖊𝖆𝖗𝖙 || shin soukoku ✓

💎

“Bu kadar yeter! Lütfen!” Atsushi bağırdı, sevgilisine doğru.

Sigarasını dudaklarının arasından aldı Akutagawa. Ne diye bağırıyordu bu şimdi. “Ne yeter?”

“Bitirmemiz gerekiyor.”

Akutagawa elindeki sigara izmarintini yere atıp onu ağacı ile çiğnedi. “Neden?”

Atsushi'nin nefes alışverişleri tedirginliğini ve acısını dile getiriyordu. Gözleri de korkusunu. Ama Akutagawa'da tık yoktu, o hala aynıydı.

“Özür dilerim, ama...” Kemerine taktığı tabancayı iki elinin arasına aldı, Akutagawa'ya doğrulttu.

Akutagawa o an hiçbir şey anlamamıştı, Atsushi'nin neden elinde bir tabanca olduğunu ve onu neden kendisine doğrulttuğunu.

Akutagawa gümüş saçlı sevgilisine doğru yürürdü, ateş edemezdi o kendisine, biliyordu. Beceriksizdi Atsushi, tetiğe bassa bile ıskalardı bu sakarlıkla.

“Akutagawa...”

Akutagawa Atsushi'nin ellerini, ellerinin arasına aldı. “Atsushi'm, bugün 1 Nisan mı?”

Atsushi, Akutagawa'nın işin ciddiyetini kavrayamadığını anlamıştı. Onu hiçbir zaman terk etmeyen gözyaşları yanaklarından süzülüyordu şimdi.

“Akutagawa... Seni öldüreceğim, neden hala elimi tutuyorsun..?"

“Ben de nedenini dinlemek istemiştim aslında.” Atsushi, Akutagawa'nın bu denli sakin olmasına şaşırıyordu.

“Öleceksin diyorum! Öleceksin! Nasıl bu kadar sakinsin?!" Atsushi ellerini, Akutagawa'nınkilerden kurtarıp onu ittirdi.

Akutagawa ittirilmenin etkisi ile yere düşmüştü. Atsushi'nin tabancayı turan elleri titriyordu. Bu uzaklıktan vurursa büyük ihtimalle ıskalayacaktı.

“Olmuyor Akutagawa! Yapamıyoruz!” Atsushi gözündeki yaşları silmeye çalıştı. Akutagawa da tekrar ayağa kalkmıştı.

“Biz birbirimize uymuyoruz! Sen mafyadasın, ben ajansta! Sen insanları öldürüyorsun, senin işin bu! Benim işimse kurtarmak!”

“Bu yüzden mi beni öldüreceksin?”

Atsushi bir süre durdu, bekledi. Belki de söyleyeceklerini kafasında toparlamaya çalışıyordu.

“Beraber kalarak sadece birbirimize zarar veriyoruz, manevi anlamda.”

Akutagawa, Atsushi'nin şaka yaptığını düşündü. “Ne diyorsun?”

“Ben kırılgan birisiyim Akutagawa! Alınganım, küçük şeylere kırılabilirim! Sen umursama diyorsun, ama ben ben kafaya takıyorum! Görmüyor musun işte yapamıyorum! Benim özelliğim bu, dayanamıyorum!"

Nefes alıp devam etti Atsushi.

“Ben hayatım boyunca kırılıp bir kenara atıldım! Yetimhanede çöpten başka bir şey değildim!”

“Ben de sokakların çöpüydüm Atsushi.” Nadiren görülen gülümsemesini gösterdi Akutagawa.

“Ama şu an dayanıklısın.”

“Sen de öylesin.”

“Hayır! Ben öyle değilim!” Tabancayı tekrardan ona doğrulttu. “Ajansa zarar veriyorsun, kıskançlığın yüzünden.”