Havin ( berdel)

15.bölüm

Merhaba hayırlı akşamlar biraz kısa bölüm oldu ama idare edin günlerdir kendimi iyi hissetmiyorum o yüzden yeni bölüme odaklanamadım sizden bol yorum bekliyorum keyifli okunmalar ❤️❤️

Yol boyu ne mirza konuşmuştu nede ben konuşmuştum sessizdik ikimizde olaylar çok farklı yere gelmişti delalin söylemesiyle beraber her şey bir anda değişmişti kan davası bile bitmişti bundan sonra babam artık istediği gibi gelebilecek miydi Diyarbakır'a bilmiyordum ama barış olmasına sevindim her şeyde vardı bir hayır.

Araba konağın önünde durdu hepimiz teker teker indik delal aylar sonra dönmüştü babasının evine oldukça heyecanlıydı ve çekingendi sanki bunca yıl bu evde yaşamamış gibi bir yabancı gibiydi korkar adımlarla adım atıyordu konaktann içer girer girmez bizi görenler ayağa kalktı sevgi yine burdaydı artık bu konuyu Zeynep anneyle konuşmam lazımdı istemiyordum onu burda görmek.

Rojin delali görünce " delal abla?" Dedi koşarak yanına geldi.

Delal " bacım" diyip rojine sarıldı

Rojin " seni gördüğüme çok sevindim iyi ki geldin." Dedi

Derya Rojin gibi ılımlı değildi maalesef " ne işin var burda senin ? Sarılıp durma sende Rojin delal ablan aylar önce seçimi yapıp bizi terk etti zaten." Dedi

Kazım ağa " Derya kızım gitme ablanın üzerine.!" Dedi

Derya " ne demek gitme neler oldu onun yüzünden farkında mısınız siz onu affetseniz bile ben affetmem." Dedi deryanın koluna girdim. " affedersin Derya bir hata yaptı delal çok sevdiği için oda kolay şeyler yaşamıyor."

Derya " onun hatası yüzünden neler oldu."dedi ve hızla yukarıya çıktı çok sinirli duruyordu kardeşine kızgın dı haklıydıysa herkesin hayatı bir anda değişmişti aslında.

Herkes delal ile ilgilenirken bende yukarıya çıktım kendimi yorgun hissediyordum doğru bir karar mı vermiştim bilemiyorum tel bildiğim mirza'yı kolay kolay affetmeyecektim. Yatak odanın kapısını açıp içeriye girdim gözlerime inanamadım odanın içindeki koltuklar altınla doluydu yüzükler kolyeler setler altın kemer şaşkınlıkla baktım arkadan mirza'hın sesi geldi " beğendin mi karıcığım?" Dedi

Kaşlarımı çatıp mirza'ya baktım " iki altına kalacağımı mı zannediyorsun?"

Mirza " iki altın mı yapma be güzelim burda servet yatıyor servet bu başlangıç bir bebek doğsun sen o zaman gör"

" benim senin altınını ihtiyacım yok Mirza ağa sen bu alınlarla anca sevgi gibi kadınları kandırırsın beni değil."

Mirza " havin güzel karım özür dilerim."

" özür mü dilersin sen dalga mı geçiyorsun ben sana beni götürme diye yalvardım sana pişman olacağın şeyler yapma demedim mi sen ne yaptın sen götürdün beni babamın evine bıraktın şimdide gelmiş özür dilerim havin diyorsun sen bilmiyor muydun böyle olacağını ?"

Mirza " havin çok sinirliydim bir anda oluştu her şey emin ol seni o kapıya bıraktığım an pişman oldum ama gelemedim."

" keşke hiç gelmeseydin Mirza bebeği öğrendikten sonra gelmen benim için hiçbir şey ifade etmiyor ben buraya karnımda ki bebek için ve babam için geldim . Benden başka bir şey bekleme artık senin karın olmak istemiyorum hele ki sizi çarşıda sevgiyle beraber gördükten sonra her şey bitti benim için sen bittin."

Mirza " havin sevginin söylediklerine inanmadın dimi ?"

" neden inanmayacak mışım gayet ciddi duruyordu."

Mirza " seni sinir etmek için söyledi ben seni bırakır mıyım havin"

" sen beni bıraktın Mirza ağa bıraktın."

Mirza " geri geldim ama kendimi sana affettirmek için elimden ne geliyorsa yapacağım."

" hiçbir şey yapma benim için çünkü ben seni hiçbir zaman affetmeyeceğim çık şimdi odadan."

Mirza " havin."

" çık Mirza ağa çık görmek istemiyorum seni" dedim ve Mirza çıktı bu daha başlangıçtı sen gör ben sana daha neler yapacağım beni bırakmak neymiş sana göstereceğim Mirza ağa..."

Deryadan...

Sinirle odada bir sağa bir sola gidiyordum ne yüzle gelmişti buraya yüzüme nasıl bakabilir nasıl hiçbir şey olmamış gibi davrana bilir sevdiğim adamı elimden aldı nankör yaprak dökümü nejla gibi kahpelik yaptı bana. Sinirle kendi kendime konuşurken kapı açıldı içeri giren delaldi sinirle baktım ona " çık dışarı abla çık."

Delal " Derya bir kere dinle beni ne olursun ?"

" ne diyeceğim seni söyle ne diyeceksin beni nasıl salak yerine koyduğunu mu anlatacaksın insan yapar mı bunu kardeşine ya sen benim ablamsın ablam ben sana güvendim ve sevdiğim adamı tanıştırdım sen ne yaptın onunla evlendin nasıl yaptın bunu abla nasıl ?"

Delal " her şey çok ani gelişti numarasını bana verdikten sonra konuşmaya başladık derya elimde olmadan ona aşık oldum ben bunları sana yaşatmak istemezdim ama oldu işte."

" sen ne yüzsün bir insansın ya gelmiş bir de anlatıyorsun ben sana dinlerce anlattım onu nasıl sevdiğimi anlattım onun için ağladım sana geldim anlattım üzüldüm sana anlattım sevindim sana anlattım ya ben onunla evlilik hayali kuruyordum sen benim beğendiğim gelinliğe yorum yapıyordunuz oldu sen gittin onun oldun bende burda yine acı çekiyorum. Gelmiş sevdim diyorsun."

Delal " oda beni sevdi Derya seni sevmiyordu hiç sevmedi seni.!"

" sevmedi mi ? Beni gerçekten sevmedi mi ? Sevmeyen insan o sözleri söylemez sevmeyen insan beni görünce kalbi deli gibi atmaz sen ne yaptın söyle onunla konuşup benim elimden aldın tebrik ediyorum seni" dedim ağlayarak birden kapı açıldı gelen annemdi ikimize bakış kapıyı kapattı " duyduklarım doğru mu ?" Dedi

Delal " anne açıklamama izin ver."

Zeynep " delal sen kardeşinin sevdiği adamla mı evlisin ?" Dedi şaşkınlıkla.

Derya " her şey duyduğun gibi anne biz birbirimizi seviyorum her şey delal abla onu tanıştırdıktan sonra oldu tamam hep bana deseydi ben hoşlandım botan da seni sevmiyor bana söyledi benden hoşlanıyor ben hayatlarından siktir olup giderdim her şey normalken botan bana aşkım evleneceğiz gelinlik bak derken bir sabah Derya hanımla kaçtı öğrendiğimde resmen kalp krizi geçirecektim günlerce beni hastaneden toplamamadınız sebebi bu işte şimdi gelmiş karşıma hiçbir şey olmamış gibi biz birbirimizi seviyoruz diyor ne bekliyorsun bende canım ablam diyip boynuna mı atlamamı ?"

Annem sinirle ablama bakış yüzüne tokatı yapıştırdı " ben sizi böyle mi yetişirdim bu ne demek oluyor delal ?"

Delal " anne kalbime laf geçiremedim özür dilerim çok üzgünüm benimde canım yanıyor benim için kolay mı zannediyorsunuz?"

Zeynep " yazlıklar olsun sana böyle bir şey yaptığını bileseydim seni bu kapıdan sokmazdım. Sen neden bana anlatmadın kızım neden bunca acıyı kendin çektin Derya neden ?"

" kendime bile anlatamadım anne ne yaptım nasıl anlatırdım size ?" Annem bana sımsıkı sarıldı " ne olacak anne şimdi dedim."

Zeynep " kimse bimesin güzel kızım olan oldu senin için zor ama delal birkaç gün kalsın gitsin sonrada bir daha gelmez sen onu affedene kadar merak etme."

Delal " ama anne ben sizi çok özledim ne olur affedin beni."

Zeynep " bende özledim ama bu kötü kalpli delali değil eski kızımı özledim." Dedi bana daha çok sarılıp odadan çıktık birlikte..

Bölü. Nasıldı ?