chapter two

10 2 0
                                    

The traffic irritates the shit out of him. Krid has been stuck in the middle of the heavy traffic for an hour already and he's slowly losing his temper. "I should have fucking use my chopper instead!" Krid growled.

Mamayang ala una pa ang kaniyang flight but he wanted to be there an hour before his flight. Ayaw niyang nali-late because he's an early bird ever since. Krid glanced on his wrist watch, it's already twelve noon. Napahampas siya sa manibela at ilang ulit na bumusina. "Fuck! Ang bagal!" he screeched.

He waited for another twenty minutes bago umusad ang traffic, and finally, nakalagpas na rin siya. It was already twelve thirty six nang makarating siya sa airport. Dumiretso siya sa landing ng mga eroplano. He's bringing his car with him, he already talked about it with his friend who happened to own this airport. Fucking lucky.

"Bud!" napalingon si Krid nang marinig ang isang pamilyar na boses pagkalabad niya sa kaniyang sasakyan.

"Hey, Liam!" nakipag fist bump siya rito 'saka nakipagkumustahan. Hindi rin nagtagal ay nagpaalam na ito para maunang sumampa sa eroplanong maghahatid sa kaniya sa Pilipinas. Yes, his friend will send him home personally to ensure his safety 'daw'. Tatawa tawang pinanood ni Krid na ipasok ang kaniyang sasakyan, nang masigurong naipasok na nga ito'y sumakay na rin siya. His documents, including his Visa and passport are well handled. Naipaayos na niya lahat para hindi na siya ma-hassle. He let Liam fix everything on his behalf, not minding his friend's compliance.

The stewardess guided him toward the VIP, pabagsak siyang umupo 'saka nagpakawala ng malalim na buntong hininga. After five years, uuwi na siya. Babalik na siya sa bansang kaniyang minulatan.

He asked the stewardess to bring him some food and coffee. 'Damn, I'm fucking hungry,' Krid grumbled mentally. He hasn't eaten yet, nagmamadali kasi siya kanina. He feels excited and at the same time, afraid to go back to the Philippines. He can't understand. Hindi niya mawari kung ano nga ba ang tunay niyang nararamdaman.

Kaysa tumulala si Krid, nagtrabaho na lamang siya. He still have a lot of work to do, at kailangan niya iyong matapos bago pa man lumapag ang eroplano sa Manila Airport.

"This is fucking making my head hurt," Krid heaved a deep sigh and glanced at the table where he saw his tenth cup of coffee. Sumasakit na ang ulo niya sa dami ng trabahong dapat niyang tapusin, and for fuck's sake, kalahati pa lang ang natatapos niya!

"Loosen up a bit, will you?" dinig niyang natatawang wika ni Liam.

"Loko talaga, alam nang hindi lang ako ang mag isang pasahero niya," iiling iling na wika ni Krid sa sarili 'saka bumalik sa ginagawa.

Hindi namalayan ni Krid na nakatulog na pala siya, nagising na lamang siya nang marinig ang boses ng kaniyang kaibigan. The plane was about to land.

Krid yawned as he stretched his hand nang matigilan dahil sa matang nakatuon sa kaniya. He felt his world shatter into pieces nang makita ang dalawang stewardess na nakatayo sa gilid niya at nakanganga siyang pinapanood na tila ba amaze na amaze sila sa nakikita. 'What the fudge! Tanggal na angas ko!' naghihisterikal na wika ni Krid sa isip at pilit na pinapaseryoso ang ekspresyon.

"What you saw was just normal. Now speak, why are you here?" Krid questioned in a serious tone, but deep inside, he wants the floor to open and swallow him right now.

Tumikhim ang isa sa stewardess na nasa gilid niya at namumulang nagsalita. "The plane was about to land twenty minutes by now, sir."

"And?"

"Please buckle your seatbelt, sir, for your safety."

Napasulyap si Krid sa seatbelt na hindi niya pala ikinabit 'saka pasimpleng napakamot sa batok. "Oh? Yes, I know."

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 06 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Eyes On YouWhere stories live. Discover now