"လုပ်ရမယ့်ဟာကိုကလေးကပြောလေ ကိုကိုကလုပ်ပေးမယ်~"
"အဲ့တာဆို ရေစည်ရိုက်ပေး~"
"ဟင်??"
"မလုပ်တတ်ဘဲနဲ့~"
ထယ်ယောင်းကသူ့အတွက် ရေစည်ဆိုတာ
ရာဇဝင်ထဲမှာကျန်ခဲ့ပြီမို့ အခုချိန်မှာ
ကိုယ်တိုင်ရိုက်ဖို့မပြောနဲ့ မြင်တောင်မမြင်ဖူးတော့~
"အုတ်ကန်လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်လေကလေး~"
"ရွှေ့မရပြုမရနဲ့ မရချင်ဘူး~"
"ရွှေ့မရဘေမဲ့ ခိုင်ခံ့တယ်လေကလေးရဲ့
လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်နော်~"
"okလေ~"
ဂျောင်ကုလက်ခံသွားတာနဲ့ထယ်ယောင်းက
သူ့အိမ်ဆောက်နေတဲ့လူထဲက သုံးယောက်ကိုခေါ်ကာ
ဂျောင်ကုအိမ်မှာရေချိုးကန်လုပ်ခိုင်းလေရဲ့~
"မိုးမရွာရင်တော့ မနက်ဖြန်သုံးလို့ရပြီ~"
"ဟုတ်ပြီ~ကလေး နောက်ထပ်ဘာလိုသေးလဲ~"
"မလိုတော့ဘူး သွားလို့ရပြီ~"
"အင်းပါ အခုကိုကိုသွားတော့မယ် တစ်ခုခုလိုရင်ခေါ်ခဲ့နော်~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုဆီက မျက်နှာသာပေးမှုကိုရဖို့အတွက် အရမ်းကိုမှအလုပ်ကြိုးစားနေဘေမဲ့
seoulမှာကျန်ခဲ့တဲ့သူ့အလုပ်ကတော့
မန်နေဂျာနဲ့ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်နေပြီ~
"ငါးဖမ်းသွားကြမယ်ဂျောင်ကုရေ~"
"ဟုတ် လိုက်ခဲ့မယ်အဒေါ်~"
"ကျွန်တော်လဲလိုက်မယ်~"
"မင်းကငါးဖမ်းတတ်လို့လား~"
"မဖမ်းတတ်ဘေမဲ့ သင်ယူပါ့မယ်~"
"ကောင်းပြီလေ~"
ဂျောင်ကုဘယ်သွားသွားလိုက်ချင်တဲ့ထယ်ယောင်းက
နာမည်ကြီးအကန့်အသတ်ထုတ်အဝတ်စားတွေနဲ့
သဲတောရွှံ့တောရေတောထဲသွားလာနေတာမို့
တွေ့သမျှလူတွေကအံ့သြစွာကြည့်လို့~
"ကလေး ကိုကိုလုပ်ပေးမယ်ပေး~"
"မလုပ်တတ်ဘဲလျှာလာမရှည်စမ်းနဲ့~"
"အဒေါ်ကြီးတွေလုပ်တာမြင်လို့ လုပ်တတ်တယ်~"
"အဲ့တာဆိုရော့ ပုစွန်တစ်ကောင်မှမရရင် ခဗျားအသေဘဲ~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
