"ကြၽန္ေတာ္သူနဲ႔မပတ္သက္ခ်င္ဘူးအေဒၚတို႔ရယ္
သူကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲအေဒၚတို႔မသိဘူး~"

"သူေျပာျပလို႔ သိသင့္တေလာက္သိၿပီးပါၿပီ
အဲ့တာေၾကာင့္ သူ႔ကိုသင္ခန္းစာေပးတဲ့အေနနဲ႔
ခိုင္းလိုက္စမ္းပါ~"

"ဟုတ္တယ္ ၿပီးေတာ့သူကၿမိဳ႔သားေလ
ငယ္ကတည္းကျပည့္ျပည့္စံုစံုေနလာတဲ့သူေဌးသား
သူဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာလုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ~"

"အဲ့တာအမွန္ဘဲေဂ်ာင္ကု သူမင္းအေပၚမွာ
ဘယ္ေလာက္ထိသည္းခံႏိုင္မလဲေစာင့္ၾကည့္လို႔ရတယ္ေလ~"

"သူဘယ္ႏွစ္ရက္နဲ႔ျပန္ေျပးမလဲမသိခ်င္ဘူးလား~"

အေဒၚႀကီးေတြရဲ့ေျပာစကားေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကုလဲေတြးေတြးဆဆနဲ႔ၿငိမ္ေနၿပီး
ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ခံဖို႔အတြက္စဥ္းစားရၿပီ~

*ခဗ်ားအေၾကာင္းကြၽန္ေတာ္အသိဆံုးဘဲ
ခဗ်ားရဲ့စိတ္မရွည္မႈေတြကိုျမင္ရေတာ့မယ္~*

"အေဒၚတို႔ေျပာသလိုလုပ္ၾကတာေပါ့~"

"ေကာင္းတယ္ တကယ္လို႔ေလ သူထြက္မေျပးသြားဘူး
သည္းခံႏိုင္တယ္ဆိုရင္ သူနဲ႔ျပန္ေပါင္းလိုက္ပါ လူတိုင္းကမွားတတ္ပါတယ္~"

"ျပန္ေပါင္းရေအာင္ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ကယူထားတာမွမဟုတ္တာအေဒၚရဲ့~"

"အင္းပါ ေရထည့္ဖို႔တစ္ခုခုလုပ္ေတာ့ေလ~"

အေဒၚႀကီးေတြကေဂ်ာင္ကုကို
စိတ္ဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္မို႔ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ပတ္သက္မႈကို
မေျပာခ်င္တာလို႔ဘဲထင္ကာ ထယ္ေယာင္းဆီသြားေလရဲ့~

"အဆင္ေျပလားအေဒၚ~"

"ေျပတယ္ ေဂ်ာင္ကုကလက္ခံတယ္တဲ့
အခုေရထားဖို႔ေနရာေတျြပင္ဆင္ေနတယ္~"

"ဟုတ္လား ဝမ္းသာလိုက္တာ အခုကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ၪီးမယ္~"

"ေနၪီး ေဟ့ ဟာ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔လဲမလြယ္ပါလား~"

ေဂ်ာင္ကုအိမ္ကိုတန္းေနေအာင္ေျပးသြားတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ အေဒၚႀကီးေတြလဲ ဘာမွမေျပာႏိုင္
ေခါင္းတခါခါ~

"ကေလး ကိုကိုဘာလုပ္ကူရမလဲဟင္~"

"ခဗ်ားကဘာလုပ္တတ္လို႔ ကူညီမွာလဲ~"

~~Mask~~{Complete}Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon