ဖူလီက သူ့ပခုံးကို ထိလိုက်ကာ အနည်းငယ် အေးစက်နေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ကျွမ်းချင်က သူ့ဆီသို့ ရုတ်တရက် လှည့်လာလေသည်။

"အနာဂတ်မှာ ကလေးမယူတာက အရမ်းကောင်းတယ်..."

"အာ..."

ဖူလီက အံ့အားသင့်သွားလေသည်။

"မင်းတို့ နဂါးမျိုးနွယ်ရဲ့ မျိုးပွားနှုန်းက အတော်လေးကောင်းတယ်... မင်းက အနာဂတ်မှာ ကလေးရှိလောက်တယ်နော်..."

ကျွမ်းချင်၏ ခြေလှမ်းများက ရပ်တန့်သွားသည်။

"ငါကလေးမယူဘူး..."

"ဘာကြီး..."

"ငါ အနာဂတ်မှာ ကလေးယူမှာ မဟုတ်ဘူး..."

ကျွမ်းချင်က မြေကြီးပေါ်တွင် လှဲကာ ပျင်းရိစွာနှင့် ဝါးကို ကိုက်စားနေသည့် အလုံပိတ်ခန်းထဲမှ ပန်ဒါကို ကြည့်လိုက်သည်။

"အဲ့ဒါဆို ငါက ဒီလိုမျိုး စိတ်ပူစရာမလိုတော့ဘူး..."

ဖူလီက ပန်ဒါကို လှမ်းကြည့်ကာ ကျွမ်းချင်ကို အလေးအနက်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ပန်ဒါများမှာ မည်မျှပင်အထင်ကြီးလောက်စရာကောင်းသော်လည်း သူတို့၏ မျိုးပွားနိုင်စွမ်းက အလွန်နိမ့်ကြသည်ဟု ဆိုကြပေသည်။ ပန်ဒါအများစု၏ မျိုးပွားမှုမှာ လူသားများပေါ်တွင် မူတည်ပေသည်။

ကျွမ်းချင်ရဲ့ မျိုးပွားနိုင်စွမ်းက ပန်ဒါတွေနဲ့ တူနေတာလား...

သူက အဲ့လို ကိစ္စမှာ အားမသန်ဘူးဆိုတာကို ဘယ်ယောက်ျားလေးက ဝန်ခံချင်မှာလဲ... နဂါးလေးကျွမ်းက သူ့ကို ပြောပြချင်တယ်ဆိုတဲ့ အချက်က သူ့ကို အစ်ကိုကောင်းတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ ပြတာပဲ...

၄င်းကို နားလည်သွားရာ ဖူလီက ကျွမ်းချင်ကို ပခုံးပုတ်ပေးလိုက်သည်။

"အခုဆိုရင် သိပ္ပံနဲ့ နည်းပညာက မြန်မြန်ဆန်ဆန် တိုးတက်လာပြီ... အခုမလုပ်နိုင်တာက နောက်နှစ်ရာချီ ထောင်ချီလောက်ဆိုရင် ပြဿနာမဟုတ်တော့ပါဘူး..."

ကျွမ်းချင်က ကြောင်အနေကာ ဖူလီကို သူ့ပခုံးနှင့် ရင်ဘတ်များကို ချော့မြူပွတ်သပ်ခွင့်ပြုထားလိုက်လေသည်။

မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်းWhere stories live. Discover now