*ငါ့အပိုင်မက်မွန်သီးကိုများ ငါ့အရှေ့မှာတင်ထိရဲတယ်~*
*ခွမ်း~*
"စိတ်ထိန်းပါceo ဒါကသာမာန်တင်ပြမှုလေးပါ~"
"ပါးစပ်ပိတ်ထား~"
ရေထည့်ထားတဲ့ဖန်ခွက်ကိုညစ်ခွဲလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းက
လက်မှာသွေးတွေနဲ့ပေပွနေဘေမဲ့
လက်သီးဆုပ်ထားတာကိုလုံးဝမဖြည်~
"ငါ့ကို ဒီလိုမျိုးဖမ်းလို့ရမယ်ထင်နေလား~"
"မရဘူးဆိုတာငါ့သမိုင်းမှာမရှိဘူး~"
fightingခန်းကို စိတ်နစ်ကာ
အကောင်းဆုံးသရုပ်ဆောင်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
ရိုက်လို့ပြီးခါနီးလေးမှ ခြေထောက်အောက်ကကြိုးနဲ့ညှိကာ
မင်းသားနဲ့ဖက်လျှက်လှဲမိသွားလေရဲ့~
"ကဒ်!"
"အဆင်ပြေရဲ့လားဂျောင်ကု~"
"ရတယ် တောင်းပန်ပါတယ်ဒါရိုက်တာ
အစကနေပြန်ရိုက်ပါ့မယ်~"
"မလိုဘူးရတယ် နောက်ပိုင်းကိုဖြတ်လိုက်မယ်
အခုအနားယူတော့~"
"Nae ကျေးဇူးတင်ပါတယ်~မင်းသားကိုတောင်းပန်ပါတယ် ထိခိုက်မိသွားသေးလား~"
အနားယူဖို့အတွက်အဝတ်လဲခန်းဆီသွားတဲ့ဂျောင်ကုကို
လက်ကနေလာဆွဲသွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
toiletဆီသို့~
"ကိုကို့လက်မှာသွေးတွေ ဘာဖြစ်တာလဲ~"
"............"
"ကိုကို...အွတ်~"
ထယ်ယောင်းကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုအကြမ်းပတမ်းစုပ်နမ်းပြီး
တင်ပါးတွေကိုညစ်နေတာမို့ဂျောင်ကုနည်းနည်းလန့်သွားတာအမှန်~
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"အွန်း...ပြွတ်စ်...ကိုကို စိတ်လျှော့ပါဦး~"
"ပြွတ်စ်...အဲ့ကောင်နဲ့ဝေးဝေးနေ နီးကပ်နေတာကို
ငါမကြိုက်ဘူး~"
"အား...နာတယ်ကိုကို~"
ဂျောင်ကုရဲ့အင်္ကျီကိုဖြဲပြီးညှပ်ရိုးတွေကိုကိုက်ခဲနေတဲ့ထယ်ယောင်းက ရင်ဘတ်တွေရော ချယ်ရီသီးပါမကျန်
အားရပါးရကိုက်နေတော့ ဂျောင်ကုမှာနာလို့~
"ပြွတ်စ်...အွန်း~"
"အား...ကိုကို...ကလေးရိုက်ကူးရေးမပြီးသေးဘူး~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
