"အဲ့တာဆိုကေလးေရသြားခ်ိဳးၪီးမယ္ေနာ္~"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ေဂ်ာင္ကုက ေရသြားခ်ိဳးၿပီးျပန္လာေတာ့
ထယ္ေယာင္းကအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီမို႔
အသာေလးရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာ ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းကိုဖိနမ္းလိုက္တယ္။
"ခ်စ္တယ္ကိုကို အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ~"
ထယ္ေယာင္းကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့ေဂ်ာင္ကုက
သူ႔အေပၚထယ္ေယာင္းဘယ္လိုဆက္ဆံဆက္ဆံ
ကိုကိုကငါ့ကိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ေရ႔ွဆက္ေနတာ~
"ကေလးလုပ္ေပးမယ္ကိုကို~"
"အင္း~ေနာက္ရိုက္မယ့္ဇာတ္ကားအတြက္
ခႏၶာကိုယ္ကိုႀကံခိုင္ေအာင္က်င့္ထားေနာ္ ဒီခႏၶာကိုယ္နဲ႔အဆင္မေျပဘူး~"
"ဟုတ္ကဲ့~"
မနက္အိပ္ယာထေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့ထယ္ေယာင္းကို
ေဂ်ာင္ကုက အက်ႌဝတ္ကူေပးေနၿပီး
ေျပာသမ်ွစကားကိုလဲနားေထာင္ရတယ္။
"လာမယ့္ေလးရက္ေန့မွာလုပ္မယ့္ဆုေပးပြဲကိုတက္ရမယ္လို႔မန္ေနဂ်ာေျပာတယ္ ဟုတ္သလား~"
"ဟုတ္တယ္ကိုကို ကေလးကအဲ့အတြက္စိတ္လႈပ္ရွားေနတာ~"
"အြန္း သရုပ္ေဆာင္ဆုေတာ့ေပးၪီးမွာမဟုတ္ဘူး
အလြန္ဆံုးရ ၾကည့္ရႈသူအမ်ားဆံုးဆုေလာက္ဘဲရမွာ~"
"မမွန္းရဲပါဘူးကိုကိုရယ္ တစ္ျခားနာမည္ႀကီးမင္းသားမင္းသမီးေတြရဲ့ဇာတ္ကားေတြလဲရိွတာကို~"
"ႀကိဳးစားရင္ ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္တာဘဲ
အဓိကကႀကိဳးစားေနဖို႔ဘဲ~"
"ႀကိဳးစားမွာပါ ကေလးလဲနာမည္ႀကီးမင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္~"
"အင္း ႀကိဳးစား~"
"ဟုတ္ မနက္စာစားရေအာင္ကိုကို ကေလးျပင္ထားၿပီးၿပီ~"
"ေတာ္ၿပီမစားေတာ့ဘူး အိမ္ကိုသြားရၪီးမွာ...ႁပြတ္စ္~"
သူ႔ကိုနမ္းၿပီး အိမ္ထဲကထြက္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္
က်န္ခဲ့တဲ့ေဂ်ာင္ကုမွာ မနက္စာစားရင္း
မ်က္ရည္ေလးဝဲသဲဝဲသဲ~
"ေသခ်ာစားေဂ်ာင္ကု ေန့လယ္အလုပ္သြားရမွာ~"
"ၪီးေလး ကိုကိုကေလ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တာလား မခ်စ္တာလား~"
KAMU SEDANG MEMBACA
~~Mask~~{Complete}
Fiksi Penggemarဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜12💜
Mulai dari awal
