Sweet Candy Games

Prolog

Wstałam z kiepskim humorem w dzień moich 18 urodzin. Nie lubiłam urodzin bo strasznie to święto przytłacza. Wyszłam z pokoju i zobaczyłam jak moja mama robi śniadanie, tata robi coś na swoim służbowym laptopie a siostra z bratem gadają o czymś. Gdy tylko mnie zobaczyli podbiegli do mnie.

-Wszystkiego najlepszego Maya!
-Sto lat!
-Dziękuje wam.-odpowiedziałam trochę znudzona.
-Mamy dla ciebie prezenty i śniadanie.
-Nie trzeba było.
Wiedzieli dobrze że nie lubiłam urodzin i prezentów ale zawsze musieli robić mi na złość.
-Teraz złożymy ci życzenia!
-To może zaczniemy my, wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, dużo zdrowia więcej nauki, żebyś była lepsza od swojego rodzeństwa chociaż się tak nie da i żebyś poszła na najlepsze studia z medycyny.
-Lub na prawo. Byłabyś świetną prawniczką.
-Lepsza by była medycyna ale niech już będzie.

Rodzice zawsze Kłócili się o to gdzie pójdę na studia, na prawo czy na medycynę ale nie zmienia to faktu że musiałam być z wszystkiego najlepsza co się równało z ciągłą nauką.

-To teraz my, jako najlepsze starsze rodzeństwo na świecie chcemy abyś była zawsze uśmiechnięta, była zdrowa i nigdy przenigdy się nie zmieniała.
-Dziękuje wam bardzo.
-Siadajcie do stołu będzie śniadanie.

Wszyscy usiedliśmy i od razu zabraliśmy się do jedzenia. Jak zawsze były gofry z bitą śmietaną i owocami nie przepadałam za nimi nie tylko dla tego że dawali mi je co urodziny ale też dlatego że nie przepadam za słodkim i paru innych powodów.

-Po śniadaniu damy ci prezent.
-Dobrze dziękuje.

Usłyszałam wibrowanie mojego telefonu z pokoju ale nie chciałam żeby rodzice byli źli że odchodzę od stołu. Jak można już zauważyć jestem lekko uprzedzona do rodziców ale nie tylko dlatego że mi ciągle mówią o nauce i żebym była lepsza od rodzeństwa mimo iż uważali że tak się nie da ale też dlatego że wychowują mnie strasznie surowo w porównaniu do starszego rodzeństwa.
Na przykład mój brat Aron chodzi ciągle na imprezy a ja nie mogę chociaż ta różnica 2 lat może wydawać się duża to nie jest tak w praktyce, moja siostra Sophie za to może chodzić co weekend z swoją najlepszą przyjaciółką Polly na zakupy a gdy ja chcę sobie coś kupić to tylko przez internet bo ja muszę się uczyć a na wyjścia z znajomymi nie mogę bo „za dużo z nimi z spędzam czasu niż nauce co jest ważniejsze w życiu niż marni przyjaciele" strasznie za to nie lubiłam rodziców chociaż z rodzeństwem miałam lepsze stosunki.
Czasami Sophie lub Aaron musieli mi dawać pieniądze bo rodzice twierdzili że po co mi pieniądze na coś innego niż naukę. Pieniędzy nam nie brakuje bo nasz tata ma bardzo znaną kancelarie a mama ma klinikę prywatną oraz bardzo popularną z tąd te kłótnie kim w przyszłości będę. Gdy już zjedliśmy śniadanie ja poszłam do pokoju zobaczyć dużo wiadomości od przyjaciół. Miałam w miarę dużo przyjaciół ale tylko jedną w pełni prawdziwą Charlotte.
Odpisałam na część z nich i poszłam do salonu.

-Teraz proszę o to prezenty.

Dostałam różowe róże, naszyjnik z moim imieniem oraz pióro. Pióro dostawałam w każde urodziny od rodziców mam już takich siedem.
Twierdzą że kiedyś mi będą bardzo potrzebne. Naszyjnik od Sophie, bardzo lubi biżuterię i uważa że mi bardzo pasuje złoto, a róże od Aarona. Odłożyłam kwiaty do wazonu, założyłam naszyjnik i schowałam pióro do biurka.

-Mogę iść z Charlotte na pizzę?
-A kiedy się nauczysz?
-Mam odrobione wszystkie lekcje nawet na następny wtorek, jestem nauczona na wszystkie testy.
-Dobrze dziś wyjątkowo możesz iść ale nie bądź długo.
-Jasne dziękuje.
-Przeleje ci 100 funtów.

Dziś jest dzień dobroci dla zwierząt?

-Dziękuje?
-Proszę, Aaron was zawiezie.
-Nas?
-Napisałam do Charlotte gdy mnie mama o to poprosiła.
-Poprosiłaś Sophie?- zapytałam mamy.
-Oczywiście.
-Dziękuje.
Odwołuje wszystko co mówiłam o rodzicach.
-Tylko nie wracaj za późno mamy dla ciebie niespodziankę.
-Naprawdę?
-Tak, wróć przed 17 żebyś się przebrała.