ESARETİNDEN KURTULUŞ

1.9

Yapamadım, zira Özgür ben daha ineceğim merdivenleri bitiremeden kapıyı açmıştı. "Amirim?" Dedi sorarca karşısında dikilmiş olan yaş almış adama bakarken. "Özgür, kapıyı aç arama yapılacak." Adamın tok sesi hemen Özgürün yanındaki Perihanın konuşmasına sebep olmuştu. "Hangi gerekçe ile? Arama izniniz var mı Amirim?" Ben merdivenlerde ilerleyemiyordum ama Ceylan ablam yanıma ulaşmıştı. "Evinizde kaçırılan iki çocuk olduğu gerekçesi ile. Ahmet Ege Aslanbey ve Asmin Ece Aslanbey. Arama iznimiz burada avukat hanım buyrun. İlyas içeri girin!" Ceylan ablam bana bakarken içeri giren polis memurlarını durdurmak istedim, yapamadım.

Ben güçlü olacaktım hani? Hani bizi olmasan dahi koruyacaktın Egemen? Neden gittiğin ilk anda yüreğime düşen bu ateş sönmek yerine harlandı? Nerdesin Egemen Denizoğlu?

Koluma giren eller sayesinde güç buldum merdivenlerden ilerlemeye devam ettim zaten üç beş tane olan merdiven bittiğinde salonun girişinde polislere bakan Harun beyi ve Efsun hanımı gördüm. Perihan da hemen yanımdaydı. "Zümrüt, sakin ol. Kimse alamaz onları bizden! Bir yanlış anlaşılma var Eren Amirim." O yanımdan ayrılıp kapıya doğru gidecekti ama mırıldanışım onu durdurdu. "Velayet, velayet Vuraldaymış..." Perihan da olduğu yerde durdu. Ordu'nun bana nefes olmasını istemiştim ama gene yara olmuştu.

"Anne!" Oğlum bağırıyordu, tıpkı seneler önce hala unutmadığım o günlerdeki gibi. Sanki gene o işkence odasında oğlumun ağlayışlarını duyuyordum. "Annem!" Dedi bu defa Ece, ne kadar zaman olmuştu kızıma kavuşalı? Bıcır bıcır, aynı kendi çocukluğuma benzeyen kızımla kaç gece aynı çatı altında uyumuştum da şimdi ayrılıyordum? Elimde kelepçe vardı. Hemen kapının diğer tarafında bizi izleyen Vuralı gördüm. Zevkle izliyordu acı çekişimi, her zamanki gibi.

"Amirim, ben getirebilir miyim Zümrütü? Hem kendisi hem de çocukları Egemen abimin emaneti." O laflarını bitirdiğinde bahçeye başka bir araba girdi. Beni bu şekilde görmesini isteyeceğim son insanlar geldi. Araba ani bir şekilde durup kapıları şiddetle açıldı. "Ne olayi ula burada? Hayurdur Eren?" Cihan amcam hızla yanıma ulaşırken Serap teyzem ve Hilalde arabadan inmişti. "Ben bin defa mi açıklayacağum ula? Alnuma yazayum daha anlaşulur olacak! Ha bu gız çocuklarini kaçurmuş. Neymiş ne değulmuş karakolda anlayacağuz. Özgür oyalanmadam getur! Çocuklar bizim araçta!" Hemen ardından daha ne olsuğunu anlamadan çocukları arabaya bindirdiler.

Ağlayışlarını duyduğumda yüreğimdeki ateşle hareket eden arabanın peşinden koşmak istedim. Bedenime sarılan kollar bunu engelledi. Egemen olsun istedim, o kolların sahibi Egemen olsun ve ben gene korkunç bir rüyadan uyanayım istedim. Ne bu kötü bir rüyaydı ne de bedenime sarılan kollar Egemene aitti. "Zümrüt... Burdayım, burdayım amcam. İzin vermem yapma bunu kendine..." Sırtım onun göğüsüne yaslıyken kendimi yere bıraktım ama düşmedim. Düşmek istedim o an, gerekirse ölmek. Çocuklarımdan ayrılmamak için her yolu denemenin mübah olacağını düşündüm. İzin vermedi. Göz yaşlarım akarken ben yalnızca sustum.

Dışarıdanz çevreden polis sirenleri ile toplanan insanlar vardı. Bazılarının kelimeleri ilişti kulağıma. "Vah vah, yazık. Çocuklarını alup göturdular." Hemen ardından bir ses daha geldi. "Gosgoca devlet boş yera almamıştır herhal!" Koskoca devletin adaleti bir bana işlemişti. "Ne olmuş burada?" Bu ses tanıdıktı, bu ses benim öz annemin sesiydi. Beni güçsüz görmemesi gereken ikinci insanın sesiydi. Toparlanamadım. Bunu düşünsem dahi hayata geçiremedim. "Zümrüt abla!" Doruk... Öz annemin oğluydu, kardeşimdi. Öz annemden daha çok endişelenmişti benim için. Üstelik ablası olduğumu dahi bilmiyordu. "Doruk, koşma!" Köy yanmıştı ama Derya hanımın derdi saçlarıydı. "Gidelim..." Mırıltımı duymuş gibi sıkıca tuttuğu kollarımı kendi arabasına değil Özgürün olduğunu tahmin ettiğim arabaya yöneltti Cihan amcam beni. "Perihan, sende gel kızım. Bu iş nedur değuldur öğren na yoksa ben şimdu şu itu vuracağum!" Muhtemelen kapının ardından köpekleri ile bizi zevkle izleyen Vural ve köpeklerinden bahsediyordu.

Şimdi burada olmayan Egemene kırıldım haksızca. Karakoldan içeri giriyordum. Yanımda Özgür ve Cihan amcam önümde ise sinirle yürüyen Perihan vardı. Hemen ardımızdan Vural geliyordu, adım seslerini ezbere biliyordum. "Karıcım! Çok özledim seni..." Arkamı dönmedim, duymadım, duysam dahi tepki veremedim.

"Anne!" İki çocuğum seslendi bana o an kendime geldim. Ben anneydim, Zümrüt değildim şimdi. Yalnızca çocuklarımın annesi. Ege kolumdaki bu lanet şeye alışıktı defalarca görmüştü. Gene onun korkusu ile gelmişti yanıma. "Annem..." İkisi de öyle sıkı sarılmıştı ki yüreğimi acıtmışti onlara kollarımı uzatamamak. "Burdayım, iyiyim." Sesim titriyordu canım yanıyordu. "Anne, canavar burada. Egemen abim yok ne yapacağız? Ellerin gene bununlar var, bunlar varken kaçamayız ki..." Gülümsedim ona zorlada olsa. "Kaçmamıza gerek yok ki. Bak karakoldayız, burası güvenli." Değildi. Vural Aslanbey öyle biriydi ki herkesi satın alabilecek kadar karaktersizdi. "Yunus gibiler burada! Kaçmalıyız, Egemen abim bizi korur."

Konuşmadık daha fazla çünkü dizlerimden ayrılmak zorunda kaldılar. "Zümrüt ifade vereceğiz. Hadi kalk ağlama daha fazla. Abimler yoldaymış geliyorlar." Ağladığımın dahi farkında değildim, sonucu buradaki herkes gibi biliyordum. Perihan beni kurtarmanın derdindeydi. "Hadi kızım, hadi güzelim kalk." Cihan amcamın sesinin ardından onun iğrenç sesini duydum.

"Ah karıcım, bu kadar kötüysen ifade vermek için nezarethanede bekleyebiliriz. Çocuklarımız benimle olacak, aklın hiç kalmasın." Cihan amcam yanına gidecek oldu ama onun koluna tutundum ona verdiğim ilk tepki olduğu için duraksadı. Zorlanan kelepçeyi gördüğünde zaten öncesinden mor olan bileklerimden öptü. Senelerdir olmasını istediğim şey oldu Cihan amca geldi ve benim yaralarımdan öptü...

•Bir sonraki bölüm için ufak bir hatırlatma ikinci bölümde falan Vuralın tutuklandığı bölümde Ceyhun Zümrütün kapısının önündeydi, yani Vural ve Ceyhun hiç karşılaşmadı.

•Komiser Yunus Eren?

•Bu arada muhtemelen bahsetmemiştim ama Özgür (Egemen'in kardeşi) Çocuk büroda komiser.

•Bu aradaa Perihanım da Avukat ama aynı zamanda infuluncer. (Canlı falan açıyor takipçisi de var bayaa.)

•Ay bir sonraki bölüme ne yazıcam bennn?

•Egemenim Komutanım nerdesin?

•Cihan...

•Yaralarımdan öptü...

•Bölüm nasıldı? Sizler nasılsınız?