Journey of hope (Teen Wolf)

2.bölüm

Araç, Beacon Hills'e vardığında ikizler güneşin parıltısıyla uyandılar. Ne olduğunu anlamıyorlardı, sadece araç kapısının açılıp kapanma sesini duyunca merakla dışarıya baktılar. Küçük camdan dışarıya bakarken, nerede olduklarını anlamakta zorluk çekiyorlardı. Sadece şu an araçtan çıkıp karınlarını doyurmak istiyorlardı, çünkü saatlerdir hiçbir şey yememişlerdi. Dışarıdan gelen sesler uzaklaşırken, Benjamin kardeşine baktı.

"Aracın sahibi geri dönmeden önce buradan bir an önce çıkmalıyız."

Maria onu onaylayınca benjamin, sessizce kardeşinin elini tutarak, gözlerinde bir heyecanla bağajın kapağını açtı. Adeta bir sır perdesi aralanıyormuşçasına,merakla aşağıya doğru inmeyebaşladılar.

Maria tetikte kalarak ikizine bakar.

Maria:şimdi nereye gideceğiz

Benjamin:bilmiyorum ama o berbat yerden daha iyi olucağı kesin

Kardeşler, heyecanla adımlarınıhızlandırarak arabadan uzaklaşmaya başladılar. Ayakları toprağa güçlü birtemasla inerken, içgüdüleri onlara koşarken bir an bile durmamaları gerektiğini fısıldıyordu

Maria bir daha o berbat yerde olmayacakları için mutluluk duyarken aynı zamanda gelecekte onların neyi beklediğini de düşünüyordu.

İkisi arabadan epey uzaklaşmıştı yanlarında bir miktar para olduğu içinrahatlardı bir cafenin önünde durup birbirlerine baktılar

Benjamin:içeri girelim mi

Maria:girelim lütfen ben çok acıktım

Benjamin'ın onayıyla, ikisi temkinli adımlarla caffeye girdiler. Hafif bir ürkeklikle etraflarına bakındılar. Caffe'nın içindeki neşe ve hareketlilik, dışarıdaki sessizlikten tamamen farklıydı. İkisi, fazla insanın olmadığı bir köşeye doğru yönelerek masaya oturdular. Garsonu çağırmak için beklemeye başladıklarında, Maria'nın gözleri, mekanın detaylarına kaydı. Duvarlardaki tablolar, restoranın karakterini yansıtıyordu. Masaların üzerindeki örtüler, özenle yerleştirilmişti. Ancak, bu kalabalık içinde bile, içlerindeki endişe hala hissediliyordu. Benjamin ve Maria, bu neşeli ortamda bile, gizem dolu evin hüzünlü atmosferini unutamıyorlardı.

***

"Açlık sancısıyla kıvranırken, üç büyük boy pizza ve iki içecek söylediler. Uzun zamandır düzgün bir şey yememiş olmanın verdiği açlık hissiyle, beklemek onlar için zor olacak gibi görünüyordu."

Maria, yemekleri beklerken etrafı inceliyordu

Benjamin sessizce kardeşini izliyordu arabada uyumalarına rağmen uykulu ve yorgun hissediyordu ama yinede bunu dışarıdan belli etmemeye çalışıyordu

Maria, etrafı sanki bir fotoğraf makinesi gibi kaydediyormuş gibi gözlemledikten sonra kardeşine döndü ve sordu: " yemekten sonra nereye gideceğiz?"

Benjamin, düşünceli bir ifadeyle kardeşine baktı "bilmiyorum en iyisi önce burayı araştırmak zaten küçük bir yere benziyor buralara yabancı olduğumuzu söyleyip yardım isteyebiliriz"

Maria bunu kabul edercesine kafa sakladığında elinde pizzalarla yanlarına yaklaşan adama bakar. Ve önlerine konan pizza ile gözleri resmen ışıl ışıl parlar.

Benjamin kardeşinin bu tatlı haline gülümsemişti

Garson gittikten sonra hadi başla diyip eline bir pizza dilimi alıp yemeye başlamıştı

Maria da hızla bir dilim alıp kocaman bir ısırmıştı pizzadan

İkisi de bu güzel anın tadını çıkarırken, yemekleri bitmişti. Biraz daha oturup toparlandıktan sonra, kafeden çıktılar ve sağa doğru ilerlemeye karar verdiler. Yeri tam olarak bilmiyorlardı, ama içlerindeki hisse güvenerek hareket etmek şu an için en doğru karar gibi görünüyordu