"အား...အင့်...ကျပ်နေတာဘဲ...အွန့်~"
"အား...အာ့...အင့်...ကောင်းတယ်...ဟင့်...အာ့...အာ့~"
"ဟာ့....အင့်...f**k...အင့်~"
"ဟာ့...အား...အာ့...အာ့...အိ...ဟင်း...အင့်...အား~"
"အင်း...ဟား...မွ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့ခြေစွတ်နဲ့ခြေထောက်ကိုပုခုံးပေါ်တင်ကာဖိနမ်း စုပ်နမ်းနေတော့
ဂျောင်ကုလဲသဘောကျလို့မဆုံး~
"အင့်...F**k...အား...အင့်~"
"ဟာ့...အား...အင်း...အွင့်...အာ့...အာ့...အား...အင့်~"
"အင်း...S**t...အင့်...အင့်~"
"အား...အရမ်း...ကောင်းတယ်...ကိုကို...အာ့...အား~"
"အာ့...အင့်...အင့်...ဟူးး~"
"အာ့...အင့်...ပြီးတော့မယ်...အား...ကိုကို...အင့်...အင့်~"
"မပြီးနဲ့ဦး...အင့်~"
"အာ့...အာ့...ကိုကို...အား...မရဘူး...အီး...အင့်...အား~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုd**kကိုကိုင်ညစ်ထားပြီး
သူပြီးတဲ့အချိန်မှသာလွတ်ပေးတာမို့
ဂျောင်ကုပြီးလိုက်ရဘေမဲ့ နာကျင်မှုကိုတော့ခံလိုက်ရတယ်။
"ကိုကိုဒီည ဒီမှာအိပ်မှာလားဟင်~"
"မသေချာဘူး အိမ်ပြန်ပျင်းရင်အိပ်မယ်~"
"ဟုတ်~"
ထယ်ယောင်းကသူ့d**kကိုသန့်ရှင်းပြီး
ဘောင်းဘီသေချာဝတ်အောက်ထပ်ဆင်းသွားဘေမဲ့
ဂျောင်ကုကရေပြန်ချိုးရတာမို့ လွယ်တော့လွယ်ကူမနေ~
"ဂျောင်ကု ထမင်းလာစားတော့ အကုန်ပြင်ထားပြီ~"
"ကိုကိုရော~"
"ceoကစားပြီးပြီတဲ့ အဲ့တာကြောင့်
လာစားလိုက်တော့နော်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
ဂျောင်ကုက ညအိပ်ဝမ်းဆက်အနီရောင်လေးနဲ့
ချစ်စရာကောင်းနေတာမို့ ပန်းကန်အကြီးထဲထမင်းဟင်းထည့်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်းကထယ်ယောင်းဆီပြေးသွားပုံကလဲချစ်စရာအတိ~
"ကလေးဒီမှာထမင်းစားမယ်နော်ကိုကို~"
"ထွက်သွား ဟင်းစော်နံတယ်~"
"ကိုကိုနဲ့ဝေးဝေးမှာစားမယ်လေ~"
"ထွက်သွားဆိုထွက်သွား!"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜10💜🔞🔞
Start from the beginning
