{Deku x Reader}~•RUH•~

BÖLÜM 6

               🦋OKULUN İLK GÜNÜ🦋

Olayın üzerinden bir hafta geçti ve İzuku sağ salim evine girdi. Ama nedense biraz üzgündü. Nedenini sorduğumda ise

"Kazanamadım"

İzuku hayalindeki okula gideymiyecekmi İzuku'nun bu hallerini görmeye gerçekten dayanamıyorum. O yüzden bir planım var. Öncelikle UA'ya giricem sonra öğretmenler odasını bulup orayada bir baskın düzenlicem sonra İzuku'nun puanını öğrenip geri gelicem. Bence uygun. İzuku'ya beklemesini söyledim ve evden çıktım, ama bir sorun vardı UA nerde ki.

Planım başlamadan bitti🙃-mükemmel-
İzuku'nun yanına geri döndüm. Bana neden çıktığımı sordu.

"Bi hava alıp geri geldim"
"Ama sen hayaletsin"
"Iıı senin bu üzgün hallerin beni çok bunaltı!"
"*Şaşırmak* Aa üzgünüm"

İzuku başını yere eğdi. Yaaaah yapma böylee. Hızlıca İzuku'nun yanaklarını avuçladım. Bana şaşkınca bakıyordu.

"Bak İzuku kazansanda kazanamasanda burda seni seven kişiler var, emin ol üzülmeye deymez"
"Ama kazanamasam All Mitng(nolur doğru yazmış olayım)çok üzülür"
"En azından denedin değilmi, bunu yapamayanlarda var, ama bence sen kesin kazanıcaksın"
"Umarım"

İzuku'nun yanaklarını sıktıktan sonra geri çekildim ve gezmek istediğimi söyledim. Belki bu İzuku'nun moralini yerine getirir.

Ben İzuku'nun üstünü değiştirmesi için salona geçtim. Biraz sonra zaten İzuku geldi. Annesine haber edip dışarı çıktık. Ardından İzuku konuştu.

"Nereye gitmek istersin"
"Hmm, AAAA SANA ÇOK GÜZEL Bİ YER GÖSTERİCERM!"
"Hm neresi?"
"Gidince anlarsın"

İzuku'nun kolundan tutup sürüklemeye başladım tenha bir yere geldiğimizde İzuku konuştu

"Sarah b-beni nereye götürüyosun?"
"Beklee, az kaldı"

Biraz sonra varmıştık. Ama bir gariplik vardı, neden kimse yoktu?"

"Bi mezarlık mı?"
"Evet"
"Neden beni buraya getirdin ki?"

Tekrardan İzuku'nun kolunu tutup sürüklemeye başladım. Bu sefer onu kendi mezarıma götürdüm.

"Burdaki benim mezarım"
"Ama neden kimsesizler mezarlığı? Bana ailenin olduğunu söylemişti- ... beni dinliyomusun acaba?"
"Huh- evet sadece unutmuşum"
"Neyi?"
"Kalkanı"
"Ne kalkanı?"

Ben bunları söylerken kafamı yere eğmiştim. O sırada İzuku yanaklarımı

avuçladı. Bu sefer şaşırma sırası bendeydi.

"Sarah, iyimisin?"
"... evet"
"Gitmek istermisin? Burası belliki seni üzüyo"

Hafifçe başımı salladım.

"Ama ondan önce sana gösterdiğim mezarlara dua edermisin?"
"Huh- tabi"

Buraya geldiğimde kimseyi görememek üzdü.  İlk önce bayan Margaret'ın mezarına gittim sonuçta en büyüğümüz o. Parmağımla mezarı gösterdim.

"Burası"

İzuku dizleininin üstüne oturdu, ellerini birleştirip dua etmeye başladı. Ardından Haru ve Milen'in ve diğer tüm mezarları gösterdim. Sırayla onlar içinde dua etti. Tam gidicekken İzuku beni durdurdu.

"Son bi tane kaldı"
"Huh ama hepsine dua ettin zaten"
"Beni burda bekle"

İzuku birkaç mezarı geçtikten sonra benim mezarımın yanına gitti diz çöktü ve sunları dedi. 

"Tanrım, lütfen Sarah'la olan arkadaşlığımızı bozma, eğer bir günahı varsa affet ve lütfen onu asla benden alma"

(Hayaletler nerde olursa olsun sadece kendi mezarına edilen duaları duyabili)

İzuku yavaşca kalktı ve yanıma koşarak  yanıma geldi. Tabi beni ağlarken görmeyi beklemiyodu.

"SARAH İYİMİSİN, NOLDU, NEDEN AĞLIYOSUN?!"

Kolumla gözyaşlarımı silmeye çalışıyodum ama bir türlü durmuyolardı laney şeyler

"Birisi bana *hık* dua etmeyeli  okadar *hık" uzun zama oldu ki, bir an duygulandım"

İzuku hızlıca bana sarıldı. İlk önce biraz şaşırdım sonra bende kollarımı İzuku'nun beline sardım.

"Gitmek istermisin?"
"Olur🥹"

Mezarlık kapısının önüne geldik. Ben durdum ve arkamı döndüm ardından el sallamya başladım.

"HOŞÇAKALIN MİLEN, HARU, BAYAN MARGARET VE DİĞER TÜM RUHLAR, SİZİ ÇOOK SEVİYORUM!!"

(Bunu duyan Milen, Haru ve bayan Margaret)

Sonra İzuku'ya döndüm ve elini tuttum.

"Hadi parka gidelim"
"Orda bana senin hakkında herşeyi anlatıcaksın"
"Haha tamam merak etme"

BU JADAR UZUN SURE SONRA BÖLÜM ATTIĞIM İÇİN OZUR DİLERİM

DİĞER BÖLÜMÜ YAZMAYA BAŞLADIM BİLE