"PROLOGUE "

54 7 0
                                    

Back to the past...
"
Hi"sabi ko sa batang lalaki na naka upo doon sa may puno na tila umiiyak.Kaya nilapitan ko siya kaso sinungitan niya ako.
"Ang sungit sungit,ikaw na nga itong nilalapitan"
"Pake ko ha,can you leave in the front of me!"bulyaw niya sa akin.

"Sige alis na ako"Pagpapa alam ko sa kanya at tinanong ko muna siya."Are you sure ,you don't want me to help?"tanong ko sa kanya.
"Pwede ba batang babae ,just leave me alone!"sabi niya sa akin.

"Ok i will leave,ang sungit naman nito "paalis na ako "monster kala mo guwapo"bulong ko sa aking sarili.
"Ano iyon?!"bulyaw na tanong niya sa akin.
"Ah sabi ko aalis na ako"palusot ko sa kanya.Napalakas ba ang boses ko?hindi naman ah,baka may lahing manghuhula itong lalaking batang ito.

Pagkatapos no'n hindi naman ako talagang umalis.Patuloy ko parin siyang binabanatayan dahil sa mukha palang niya hindi ko maipinta ang kalungkutan na naramdaman niya,kahit ako kong ako man ang nasa kalagayan niya siguro iyon rin ang gagawin ko ang hindi makipag usap sa iba.

Habang pinapanood ko siya,nakita kong may mga batang lalaki na naglalakad papunta sa kanya na may dalang mga pamalo.Nakita ko na hahampasin siya kaya tumakbo kaagad ako papunta sa kanya at sinabihan ang mga batang lalaki na"Tigilan niyo ng ang ginagawa niyo ,masama iyon ha".sabi ko sa mga batang lalaki.Ngunit wala silang pakialam at sinabihan lang ako ng"Huwag kang makikialm dito batang babae kong hindi.."sasaktan niyo rin ako"dugtong ko sa sinasabi nila.

"Tama ka"sagot ng leader nila."Alam kong takot ka"dugtong nilang sinasabi.
"Ako takot?hahaha,kailan?"siguro malaki ng kayo sa akin pero mukhang hindi niyo naman ako matatalo eh"dugtong ko.
"Hindi ka pala takot ha,sugurin niyo siya"sabi ng kanilang leader.

Sinugod nila ako,ngunit sa isang iglap napatumba ko ang apat na kasama niya,at siya nalang ang hindi pa lumalaban sa akin kaya nagsalita ako"Sabi ng nila mahirap kalabanin ang maliliit"kaya sinunggaban ko na siya ngunit tumakbo siya,kaya napatawa naman ako.
"Hahaha,siya naman pala ang takot."
Pagkatapos muli ko nanamang tinignan iyong batang lalaki at nakita kong nakatingin siya sa akin na natutula.
"Gulat ka no?tanong ko sa kanya ngunit hindi parin siya sumasagot.Kaya tumabi ako sa tabi niya na gulat naman ako ng bigla niya akong yakapin habang umiiyak siya ,kaya wala rin akong magawa kundi damayan siya.

"Bakit ka pala umiiyak?"tanong ko sa kanya at humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at tumingin sa akin."Thanks to help me kanina"sabi niya sa akin.
"Your welcome"sagot ko sa kanya"You can call me if you need help or i will be your friends".
"Really?"tanong niya sa akin."Oo naman from now we are friends,and by the way you can call me Shan""And you can call me Cyd"Sabi niya sa akin.

From that days magakaibigan na kami ni Cyd but i don't know here true name pati din naman siya he does'nt know my name too.But the time has come Cyd well leave with here family somewhere and i had no choice to accept the truth.I hope someday we will meet again .Kasi no clue sure man lang ang nanyari.
They leave without saying,Kaya mas kailangan ko malaman kong nasaan na kaya siya.

Enjoy reading mga ka Writeslovess ❤️.

THE SCHOOL MAFIA BOSS FALL IN LOVE TO SCHOOL SECRET AGENT THE MAFIA'S DAUGHTER Where stories live. Discover now