တွင်းပေါက်ထဲကအရာက ထယ်ယောင်းရဲ့လက်ချောင်းမို့
ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအဆင်ပြေနေဘေမဲ့
လက်ထုတ်ပြီး ပြန်ဝင်လာတဲ့အရာကထယ်ယောင်းရဲ့D**kမဟုတ်လို့ အနည်းငယ်လန့်သွားတဲ့ဂျောင်ကု~
"အာ့...ဘာ...ဘာကြီးလဲကိုကို~"
"မက်မွန်သီး~"
"ဟင်...မ..မဖြစ်ဘူးလေ..အထဲထိဝင်သွားလိမ့်မယ်~"
"ဝင်သွားလဲ ပြန်ညစ်ထုတ်လိုက်ပေါ့~"
တကယ်ကြီး ဂျောင်ကုတွင်းပေါက်ထဲ
မက်မွန်သီးအမှည့်ကိုထည့်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုရဲ့တင်ပါးနှစ်ဘက်ကိုညစ်ကိုင်ကာ
ဖင်ထဲကမက်မွန်သီးကိုလျှာနဲ့လျှက်နေလေရဲ့~
"အား...အာ့...ကိုကို...ဟင်းး~"
"ပြွတ်စ်...အခုမှ..မက်မွန်သီးအစစ်ဖြစ်သွားပြီ
မွှေးနေတာဘဲ~"
"ဟင့်...အင်း...နေရခက်တယ်ကိုကို~"
"နည်းနည်းလောက်ညစ်လိုက်~"
"အင်းး...အား...ဟင့်...အင်းး~~"
"ဟုတ်ပြီ မက်မွန်သီးအရည်တွေထွက်လာပြီ..ပြွတ်စ်~"
မက်မွန်သီးကအမှည့်မို့ဂျောင်ကုညစ်လိုက်တိုင်း
အရည်တွေထွက်လာတာကိုလျှက်စားနေတဲ့ထယ်ယောင်းကို
ဂျောင်ကုတကယ်နားမလည်နိုင်တော့~
"အာ့...ကိုကို...ထုတ်ပေးပါတော့နော်~"
"နေပါဦး အရသာရှိနေတာကို~"
"အား...ထပ်မထည့်နဲ့ကိုကို...အား...အာ့~"
"ဘယ်လောက်တောင်အရသာရှိလိုက်တဲ့ဖင်လဲ...ပြွတ်စ်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့ဖင်ထဲကမက်မွန်သီးကိုလျှက်စားလိုက် ဂျောင်ကုရဲ့တင်ပါးအိအိလေးကိုလျှက်လိုက်
စုပ်လိုက်ကိုက်လိုက်နဲ့ နေရခက်နေတဲ့ဂျောင်ကုကိုမကြည့်တော့~
"မရတော့ဘူးကိုကို..အရမ်းနေရခက်နေပြီ~"
"ညစ်ထုတ်ခဲ့ အားနဲ့ညစ်လိုက်~"
"ဟုတ်...အား...အာ့~"
ဂျောင်ကုမှာ ညစ်ဆိုလို့သာညစ်ရတယ်
တကယ်ဆို အီးထွက်သွားမှာလဲစိုးရိမ်နေတာမို့
မက်မွန်သီးထွက်သွားအောင်မနည်းညစ်ထုတ်ရလေရဲ့~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
