~WELCOME TO KOLEJ~

~50.Bölüm~

Gülerek Kuzey'in yanına gittim. Kolunu belime sardı.

:Arda'ya şimdi ne olucak?

:Okuldan tıpış tıpış gidecek.

:Nasıl yani ama daha yeni geldi?

:Umrumda değil açıkcası.

Oha lan kurtuldum sonunda bir tane düşmandan. Aslında Bade'yi çok düşman saymıyorum Burak'larda taşınmış eee geriye kuzey'in eski sevgilisi kalmıştı onuda çok sallamıyorum oh sonunda Allah'ı-

:Işıl Acar!

Durdum. Olduğum yerde öylece kala kaldım. Herkes durdu. Kuzey arkasına döndü baktı ve bakmaya devam etti. Sonra da diğerleri döndü. Bir tek ben kaldım. Dönmedim dönemedim. Bu tanıdık ses... Tekrar olmazdı değil mi? Aynı şeyler bir daha yaşanmazdı?

Oysa ki kaçmıştım o kadar. Geçmişim den kaçmıştım şimdi ise sahneler tekrar canlanıyordu...

:Ne o bakmıyor musun? AA yoksa beni özlemedin mi?

Gözlerimi yumdum bu oydu. Tek bir sesi bile beni bu hâle getirirken ben nasıl dönüp bakardım ona? Kalbimin sıkıştığını hissettim. Sonra bir el omzuma dokundu. Bu Kuzey'in eliydi.

:Işıl ne oluyor bu kim ve lütfen arkanı dön artık güzelim.

:Yapamam.

:Neden?

:Çünkü geçmişime yüzümü dönersem her şey tekrarlanır ve bu hikâyede yanan siz olursunuz. Bunu size yapamam.

:Işıl sinirlenmeye başlıyorum gel bakayım yanıma.

Tekrar ve tekrar onun sesinden ne kadar tiksindiğimi hatırladım.

:Sen kimsin de yanına çağırıyorsun Işıl'ı lan?

Yapma Kuzey.

:Ben kim miyim? Işıl bak çok kırıldım arkadaşa benim kim olduğumdan bahsetmedin mi?

Derin bir nefes aldım yumruklarımı sıktım. Arkamı yine dönmedim ama bu sefer konuştum.

:Atlas yeter.

:Ne kadar özlemişim senin o güzel sesini.

:Ulan seni öldürürüm yavşak!

Daha fazla dayanamadım ve döndüm arkamı. Geçmişimin tekrarlanmasına izin verdim. Ama bu sefer o geçmişte yanan ben olucam. Kuzey'i Batu ve Berk tutuyordu Derin ve Sıla ise anlamaz bakışlarla bana bakıyordu.

Yavaşça kaldırdım kafamı ve ona baktım. Her pisliği yapmış ellerine baktım ilk önce sonra her defasında boktan yollarla zarar gören bedenine en son ise her pisliğe şahit olan gözlerine. Dimdik durmaya çalıştım karşısında ama hayır tek bakışıyla almıştı beni himayesine.

Hafifçe güldü. Tekrar tiskindim ondan.

:Özlememişim umarım sende beni özlemişsindir.

:Bak hala konuşuyor koyduğumun iti!

Berk ve Batu zar zor Kuzey'i tutmaya çalışıyordu. Atlas Kuzey'i gram kâle bile almadı. Onu tek ilgilendiren nokta bendim çünkü.

:Ne işin var senin burda?

Sesimin titremesine engel olamadım.

:Sevgilimin yanına geldim? Yoksa sen beni bununla mı aldattın?

İşte oan her şey oldu ve kaderimi kendim yazdım. Kuzey koşarak Atlas'ın yanına gitti ensesini kavradı ve duvara yasladı bağırmaya başladı. Atlas ise bana baktı ve baktı sonra ise kontrolü altına aldı. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.

Atlas tekrar uyarıcı bakışlar attı bana. Kafamı önüme eğdim. Yapmak istemedim ama yapmazsam... Düşüncelerimi unuttum çünkü bundan sonra yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Koşarak Kuzey ve Atlas'ın yanına gittim.

Onları ayırmaya çalıştım.

:Kuzey tamam dur.

İlk başlarda sesimi çıkarmadım.

:Boşuna yumruklarını bana harcama Işıl her zaman beni seçer değil mi güzelim?

:Seni öldürmeden çıkarmıycam lan bu okuldan! 

Şimdi ise sonumu yazma vakti geldi.

:Kuzey defol git burdan ona dokunursan mahvederim seni! 

Kuzey durdu herkes durdu her şey durdu. Ölüm sessizliği kapladı bütün koridoru. Atlas Kuzey'in elinden kurtuldu benim elimi tuttu ve sıktı. Bu sonra görüşücez mesajıydı...

:Gördün mü? Işıl sadece benim siz ise onun takılmalık oyuncaklarısınız öyle değil mi Işılcım?

Kuzey'e bakmaya o kadar utanıyor ve korkuyordum ki. Benden nefret etmekte tiksinmetke o kadar haklıydı ki ancak ben onun bakışlarından çok korkuyordum.

Atlas yine elimi sıktı. Yavaşça kaldırdım başımı. Kuzey'in bakışlarıyla karşılaştım. Hayal kırıklığıyla sinirle üzüntü ile bakmasını bekledim ama hayır tam aksine bütün duygulardan yoksun bir şekilde bakıyordu. O an anladım ki bana böyle değilde nefret ile bakmasını çok isterdim.

:Evet Atlas benim her şeyim.

Şimdi ise hikâyemi tekrar baştan yazıyordum.

Devam edicek...
(Oy vermeyi unutmayınn)
Siz demeden ben evimin konumu söylüyorum o zamann 😻😻