Sayonara -sunjeongz

siamase

jung sungchan's pov
monday

Iseul'un Hyunsuk ile birlikte olduğunu öğrendikten sonra rahatlamıştım. Endişe edeceğim birşey yoktu. Iseul da gruba geri dönmüştü. Çantamı toplayıp okula yol aldım. Bugün nedense mutlu hissediyordum. Sanki, hayattaki bütün renkler canlanmıştı. Okula girdiğimde Yeolhan'ın neşe dolu sesini duydum. Onların yanına geldiğimde Hyunsuk'un da burada olduğunu gördüm. Birbirimize sinirli bakışlar atıyorduk. Yeolhan bunu anlayınca arayı bozmamak için konuşmaya başladı.

"Ee seninki napıyor?" Wonbin'e seninki demelerinden nefret ediyordum. Iseul artık üzülmüyordu. Mutluydu. Bu hoşuma gitti.

"Inanmayacaksınız ama sanırım artık onunla konuşacak kadar cesaretim var."

Dongmin gözlerini büyüttü.
"Gerçekten mi? Tebrikler!" diyip bana sarıldı. Diğerleri ile konuşurken Hyunsuk beni kolumdan tutup köşeye çekti. Sonra iç çekip konuşmaya başladı.

"Iseul'e baktığın için teşekkür ederim. Sana nasıl teşekkür ederim bilmiyorum. Olduğun durumu diğerleri söyledi. Eğer birşeye ihtiyacın olursa beni ara. Sana yardım etmekle teşekkürümü edebilirim."

Başımı salladım.

"Lazım olunca ararım ben seni."

Hyunsuk başını salladı ve Iseul'un yanına gitti. O sırada diğerleri konuşmaya başladı.

"Sungchan Wonbin'le date'e çıksanız iyi olur bence ne dersin?" diyip kaşlarını kaldırdı. Aslında iyi bir fikirdi.

"Tamam, konuşmaya çalışacağım."

Haerin sıkıcı bir bakış attı.

"Biliyor musun? Bence şimdi git konuş."

"Çok iyi bir fikir!" Iseul söyledi. Akıllarını falan mı kaçırdılar?! Asla yapamam.

"Deli misiniz? Asla."

"Yaparsın cicim. Git hadi." diyip beni 1-1'in önüne ittiler. Yeolhan 32 diş sırıtıp bana destek vermeye çalıştı. Wonbin başını sıraya koymuştu. Önünde Fizik kitabı vardı. Sanırım, formül öğretmeye çalışıyordu. Beni görünce gözleri parladı ve hemen yanıma geldi.

"Merhaba hyung! Nasılsın?" Bana yakınlaşınca istemsizce ellerim titredi. Sakin ol Sungchan. Yaparsın.

"Oh, iyiyim sen?"

"Bende iyiyim. Şey, senin Fizik dersin çok iyiymiş diye duydum." Wonbin benim hakkımda birşey duymuş! Ağlayacağım şimdi.
"Evet, bir sorun mu var?" Wonbin dudaklarını yaladı.

"Aslında evet. Şey bizim Fizik hocası son zamanlar üstüme gelmeye başladı..."

Wonbin bakışlarını yere indirdi. Konuşmaya çekiniyordu.

"Wonbin ayakkabılarımı bu kadar sevdiysen sana verebilirim."

"Hayır! Sadece, bana Fizik çalıştırabilir misin diye soracaktım." Kalbim hızlıca atmaya başlamıştı. Bu hissi ilk defa anladım. Benim kalbim atmazdı. Asla. Wonbin'in yanına geldiğimde atmaya başlamıştı. Üstümde büyük bir etki bırakıyordu.