Blackbeard's Legacy

Hoofdstuk 5

Caden

'Caden, wat zie jij er bedroefd uit, heeft het iets te maken met dat katje daar?' Plaagde Lissa me terwijl ze wees naar Ryn en Alec. Ik zuchtte, 'eigenlijk wel ja.' Lissa grijnsde breed, 'ben je voor de eerste keer in je leven afgewezen? Ik begin dat Katje steeds leuker te vinden.' 'Nee tuurlijk niet, ik moet met haar de schat vinden van mijn vader.' Lissa keek me geschokt aan, 'waarom? Moet je haar vermoorden of zoiets?' 'Dat zou alles veel logischer maken' mompelde ik, waarom moesten ze mee de schat zoeken? Ze hadden compleet geen nut. 'Er moet toch wel een reden zijn dat ze mee moeten?' Vroeg Lissa terwijl ze nieuwsgierig naar Ryn en Alec keek. 'Als er een reden is dan heeft mijn vader het me niet verteld,' 'Dat is volgens mij de kapiteins favoriete bezigheid, geheimen hebben en mysterieus zijn.' Ze was de enige op dit schip die niet doodsbang van mijn vader was en grapjes over hem maakte. 'Ja en daardoor zit ik nu opgescheept met twee kut piraten.' Ik zuchtte geïrriteerd.'Over die twee kut piraten gesproken, ze zien eruit alsof ze slechte plannetjes aan het smeden zijn.' Vlug keek ik hun richting uit, Alec had een ernstige blik en keek ook een beetje bezorgd, Ryn daarentegen zag er opgewonden en vreselijk zelfverzekerd uit, ze zagen er inderdaad uit alsof ze iets van plan waren. 'Kom we gaan kijken,' Lissa gaf het roer aan een bemanningslid met een grote snor en liep dan samen met mij hun richting uit.

Ik kon maar één zin uit hun gesprek opvangen: 'Oké, we doen het, die braakbal mist toch niemand op de wereld.' Welke braakbal bedoelden ze? 'Welke braakbal mist niemand op de wereld!?' Vroeg Lissa terwijl ze haar armen gespannen over elkaar sloeg. Ryn en Alec verstijfden, 'gaan jullie nog antwoord geven of moet ik het uit jullie martelen?' vroeg ik angstaanjagend. Alec aarzelde en keek naar Ryn alsof hij verwachtte dat zij iets zou zeggen, ook al was hij degene die de zin in de eerste plaats had gezegd. Ryn keek ons strak aan, 'mijn minnaar.' Ik trok mijn wenkbrauwen op, dit was niet wat ik had verwacht. Naast me begon Lissa te lachen, 'denk je dat we dat geloven? Hoe zou jij een minnaar kunnen hebben? Je woont op een schip.' Ryn lachte ontspannen terug, 'Er wonen mannen op mijn schip, dus waarom zou er niet één ervan mijn minnaar zijn?' 'En hoe heet de gelukkige man dan?' Ryn blijft glimlachen, maar Alec klemt zijn kaken op elkaar.

'Gilbert de kok' Alec keek alsof hij net een rotte appel had ingeslikt. 'Gilbert, dat is echt een naam voor oude mensen, hoe oud is hij?' vroeg Lissa bedenkelijk. '22, zijn ouders hielden gewoon van oude dingen,' Lissa knikte en ik had het gevoel dat ze Ryn geloofde. Sprak ze de waarheid? Ik dacht van niet, er was iets sluws aan de fonkeling in haar ogen. 'Nog één vraagje, Caden hier was er niet zeker van of jullie wel nuttig zouden zijn, daarom daag ik één van jullie uit tot een duel om te bewijzen wat je waard bent.' Was ze helemaal gek geworden? Van mijn vader was het verboden te vechten op het schip. 'Tuurlijk, welke wapens?' Ryn grijnsde naar Lissa. 'Kat, je bent twee dagen geleden neergestoken, je kan toch niet vechten.' 'Alec, je bent echt een pretbederver! Het lukt wel, vertrouw me.' Alec draaide met zijn ogen en Ryn stak als reactie haar tong uit. Ergens was ik jaloers op hun vriendschap, ik had nog nooit een echte vriend gehad.

Lissa gaf Ryn een simpel zwaard terwijl ze zelf een groot zwaard dat al eeuwenlang in haar families bezit was nam. Ze gingen recht tegenover elkaar staan en telden af:

1

2

3

Start!

Hun zwaarden kletterden tegen elkaar, ze verloren elkaar geen seconde uit het oog. Lissa was een uitstekende zwaardvechter, maar Ryn kon er ook wel wezen. Ze bewoog in tegenstelling tot Lissa veel sneller en soepelder. Rond hen was er een kring van bemanningsleden komen staan, iedereen vond het vreselijk fascinerend dat iemand durfde te vechten op mijn vaders schip. Plotseling sloeg Lissa met haar veel sterker zwaard met een harde klap op die van Ryn, het zwaard brak in twee stukken. Ryn staarde geschokt naar Lissa en ontweek dan op een haartje na het zwaard dat op haar afsuisde. 'Geef je over Katje, je hebt geen zwaard meer!' Ze probeerde Ryn te raken maar miste weer,