Πόλεμος Και Ειρήνη

Σωτηρία

Δεν ξέρω από καθήκοντα κι ευθύνες.Αυτο που ξέρω είναι πως κόντεψα να χάσω την ψυχή μου.Εκεινη τη μέρα στη σπηλιά

~~~

"Σπήλιο,εγώ φταίω"

"Για ποιο πράγμα θεία?"

"Εγώ σε πήρα στο λαιμό μου και σένα και τον Λεωνίδα"

"Μη φοβάσαι,δεν είμαστε εμείς η πληρωμή σου"

"Τότε ποιος?Μήπως ο Θράσος?"

"Ούτε"

"Θεία,γύρνα στον κόσμο των ζωντανών, μη λερώνεις άλλο την ψυχή σου"

"Δεν έχω ψυχή"

"Θεία, γύρνα "

Είπε ο Θράσος

Τα μάτια γινηκαν ξανά ανθρώπινα και το φως έσβησε αφήνοντας τη στη σκοτεινή σπηλιά

"Τουλάχιστον σε πληρώσατε,αλλά φταίω για σένα Σπήλιο.Δεν έπρεπε να σε πάρω πριν αντρεψεις,δεν έπρεπε"

Η Θεοφανώ σηκώθηκε μα στην έξοδο την περίμενε ο Αντρέι

"Πάλι?"

Η Θεοφανώ τον κοίταξε αδιάφορη

"Ήθελα να βεβαιωθω"

"Βεβαιώθηκες?"

"Ναι,μα η απορία παραμένει"

"Δε παραμένει,την ψυχή σου έδωσες,την παρέδωσες μόνη σου"

"Δε καταλαβαινεις"

"Με έφερες από τους νεκρούς,Θεοφανώ. Ξερω πάω ακόμα τάζεις, θυσιάζεις και παρακαλάς να μη χαθώ,μα χάνεσαι εσύ.Τι να το κάνω να ζήσω εάν χαθείς εσύ?"

Το βλέμμα της δεν άλλαξε

"Μη το κάνεις πια αυτό,κάθε μέρα χάνεσαι περισσότερο,μένεις εδώ Θεοφανώ"

"Δε καταλαβαινεις"

"Καταλαβαίνω Θεοφανώ,πίστεψέ με. Καρδια μου,γύρνα σε μένα και ξέχνα τούτο το μέρος, γύρνα στα παιδιά μας"

"Εάν πληρώσουν αυτά?"

Ο Αντρέι έπεσε στα πόδια της απελπισμένος και φοβισμένους

"Σταμάτα! Σταμάτα έλεος πια!Κοίτα πως είσαι!Κοίτα πως είμαι!"

"Σε λατρεύω,σε λατρεύω"

"Και γω,για αυτό μη μου στερείς τη ζωή..
Σύνελθε και γύρνα σε μένα,γύρνα"

Η Θεοφανώ τον κοίταξε με το ίδιο παγερό βλέμμα

"Λαβώθηκες"

Του είπε

"Το βλέπω,μα θα γιανει"