Πόλεμος Και Ειρήνη

Ναπλι

Η Σκευω χτυπιωταν και κείνη ρίχνοντας αναθέματα και παρακάλια στο χάρο.Οι δύο φαμίλιες είχαν μαυροφορεθει ξανά,όχι γιατί κάποιος από τους μεγάλους τους αφήσει,μα για δύο παλικάρια που η ηλικία τους δεν είπε προλάβει να δει το 2 μπροστά,που τα μουστάκια τους ήταν μικρά και αδύναμα.

Η Θεοφανώ κοιτούσε από απόσταση στην αγκαλιά του Αντρέι.Τα παιδιά που είχε δει και κρατήσει μωρά ακόμα,που είχε αφήσει με ξύλινα σπαθιά είχαν σκοτωθεί από αληθινά.Ο ένας στη μάχη από χέρι εχθρικό,ο άλλος από χέρι αδελφικό.Το όραμα είχε βγεί

"Τόσο αίμα..γιατί δεν πήρε εμάς Αντρέι?"

Ρώτησε η Θεοφανώ

"Σσςς"

Εκείνο το πρωινό δύο φέρετρα κίνησαν κουβαλώντας τους πρωτότοκους δύο φαμιλιων σε ξένα χώματα για να ταφούν

Η Κερασινα και η Σκευω απο την άλλη στα μαύρα,δίχως χρυσάφια στα μαλλιά, μα με μαντίλια α μαύρα.Ο Μάρκος κρατούσε την Κερασινα ενώ η Μεταξία την Σκευω που έκλαιγαν και παρακαλούσαν να πάρουν τη θέση των τουφεκιών τους στο χώμα.Ηταν μάνες,πως ήταν δυνατό να αφήσουν τα σπλάχνα τους στο χώμα?

"Εσύ φταις Θεοφανώ Λάσκαρη!Εσύ!"

"Σε τι φταίω εγώ Σκευω?Εγώ τον έσυρα στη μάχη?"

"Σε όρισα στη θέση του γιατί ήταν μικρός για πόλεμο,γιατί σκαμπαζες λίγο παραπάνω από μένα σε αυτά.Ηταν μικρός για..και σκοτώθηκε "

Η Σκευω έπεσε κάτω

"Παπά συνέχισε"

Μόλις η κηδεία τελείωσε η Θεοφανώ έπιασε την Σκευω

"Αφού με κατηγορείς,πάρε εσύ τα ηνία, όρισε εσύ τη ζωή του τουφεκιού σου και άλλων πολλών.Εγω φεύγω για το Ναπλι και θα μηνύσω στον Σπήλιο την απόφαση μου.Καλη δύναμη"

"Πρώτα τον πήρες,τώρα γιατί?Τι θες να αποδείξεις?"

"Τίποτα Σκευω,εσύ θες και σου κάνω το χατίρι"

~~~~

Μόλις έφτασαν στο Ναύπλιο,η πρώτη κίνηση της Θεοφανως ήταν να ανοίξει τα παράθυρα να μπεί αέρας στο αποπνικτικό δωμάτιο

"Θεοφανώ"

"Τρέμω για το ποιος θα χαθεί μετά και από ποιον.Δυο πρωτότοκα τουφέκια"

Η Θεοφανώ ένιωθε ανατριχίλα καθώς το ξεστόμισε

"Το ένα για τον αγώνα και το άλλο για..Στην Ρωσία είχα ξεχάσει πως είναι να σφάζει αδελφός τον αδελφό,αλλά εδώ "