Waves And Light (Book 1)

Chapter 26

Zayden

"I still don't understand dad, what do you mean". Kumunot ang noo ko.

Kung ganon ay may kaharian doon sa lugar ng mga diwata? and Chantelle is the princess the son of the king?.

But how? ano ang connect nun sa biglang pagsulpot nya dito. Well i started to feel something weird about that. 

Should i ask him about the whole story?.......

"Hindi ko na uulitin Zayden they are mad at me". Huminga ito ng malalim at pinagsaklob ang mga daliri.

"Tell me how and why dad? Why they are mad?". Tumaas ang kilay ko.

"I still don't know son, isang araw nalang ay bigla silang nagalit saakin at....". Huminto si dad saglit sa pagsasalita na parang nagiisip kung itutuloy pa ba nya ang sasabihin.

"And?". I asked again.

"Nevermind son nangyari na ang nangyari kailangan na nating kalimutan iyon". He said bago ubusin ang sinisimsim na kape.

"But dad i really need an answer this time, tell me? kahit ano gagawin ko please". The fuck i care kung ano ang iisipin nya tungkol saakin.

I need answers maraming bagay ang naguguluhan ako.

I feel the tension around and i saw how dad started to get irritated. i Don't care i need to know everything.

Hindi ako papayag na wala akong alam. Na muka akong tanga rito.

"They are capable at everything Zayden including healing, calmness, and death". Sabi ni dad.

Nanlaki ang mata ko what do he mean death? so they can literally kill someone by how?

Pinagsaklob ko ang mga kamay ko at huminga ng malalim at patuloy na nakinig sa sinasabi ni dad.

"I once met the king son, he was very kind lalo na sa mga tao". He said at nakaramdam ako ng lalong pagkainterest sa sinasabi ni dad.

Akala ko sa mga libro kolang mababasa o malalaman ang tungkol sa mga diwata pero naging totoo pala sila.

"Cornell Beach are used to be their place. Until we bought it". He said.

"Then what happened dad? bakit sila nawala? Ano ba talaga ang totoong nangyari. Remember Mang Andy? parehong pareho kayo ng sinabi". Seryoso ko syang tiningnan.

Napatango tango naman ito at ramdam ko na  medyo hirap sya magkwento tungkol sa kanila pero pinipilit nya paring magsalita.

"Cornell Beach once a place who screams peace and music. Ang tao at ang lahi nila ang magkakasundo. Walang away na nagaganap at sobrang payapa ng lugar. Ng mabili namin iyon ng mom ay nanirahan panga kami roon bago gawing beach ang lugar na iyon". He said.

May namuong konlusyon sa utak ko. Diba wala na sila doon? And dad also said that they are mad at him pero hindi kaya nagalit sila dahil binili ni dad ang lugar na iyon?

Nakaramdam ako ng inis kay dad he always a selfish man. Sobrang payapa ng lugar na iyon at dahil sa kanya ay siguro bigla nalang nagkagulo.

"And yes the king became mad dahil binili ko ang lugar na iyon". Bumilis ang paghinga ni dad.

Hindi kona matiis kaya tumayo ako at lumabas ng opisina nya. Dumiretso ako sa dati kong kwarto kung saan ako lumaki.

Wala na akong paki kung nababastos kona si dad. So all this time sya pala may kasalanan ng lahat.

Ng buksan ko ang pintuan ay nakaramdam nanaman ako ng lungkot. Because mom and i used to bond here. Walang gabi na hindi kami nagkukulitan sa lugar na ito kahit ng magka cancer sya.

She always make time for me kahit na nahihirapan sya sa sakit nya.

Dumiretso ako sa Cabinet at kinuha ang isang malaking kahon. Pero hindi kopa iyon nabubuksan ay narinig kong pumihit ang pintuan at iniluwal nito si dad.

Sinikap kong maging kalmado at hinayaan sya maupo sa tabi ko. Dahil hindi parin nawawala ang inis ko dahil sa mga nalaman ko sa kanya.

I don't know kung magagalit ba ako o kung ano dahil ang mga bagay na iyon ay matagal na.

mga bagay na dapat ibaon na sa limot.....

"I know I'm such a fucking trash as a father Zayden. But you deserve to know the truth". Makahulugang sabi nya.

Sya narin mismo ang nagbukas ng malaking kahon na hawak ko. Iniluwal niyon ang mga sulat ni mom ng mga panahon na nagsimula syang magka cancer.

She always wrote a letter for me almost everyday. Pero kahit isa dito ay wala pa akong nababasa.

Masakit parin saakin ang pagkawala nya kaya ngayon ay hindi ko parin mabasa ang mga ito.

"What truth dad?". I asked him habang sya ay nakatitig sa mga handwritten letter ni mom.

"They killed your mother Zayden, yes it sounds really pathetic pero sila ang pumatay sa asawa ko." Nagsimulang tumulo ang luha nya.

Unti unting nagsink in saakin ang lahat. Oo paulit ulit na nyang sinabi na sila ang pumatay kay mom. But when i finally get all the pieces doon ako nakaramdam ng galit.

They are really capable of making someone sick!

"Pero wala kang ginawa dad?". Tumayo ako ay bumagsak ang kahon sa sahig na naglalaman ng mga letter ni mom.

Wala na akong pakialam galit na galit ako. They killed my mom! They killed my queen!

Pinatay nila ang isa sa pinakamahalagang babae sa buhay ko. I am very upset right now.

Nagsimulang tumibok ng mabilis ang puso ko at nakaramdam ako ng biglaang pagsakit ng ulo.

Sa sobrang sakit niyon ay napaupo ako sa sahig habang si dad ay nakatingin lang saakin pero bakas sa kanya ang pagaalala.

"Tell me dad ano pa ang hindi ko alam...Argh!. Malakas na daing ko at napapikit narin.

Nagkaroon ng imahe saakin kung saan ay nandoon ako sa Cornell Beach ngunit sobrang labo.

May mga nakikita akong nakaputi marami sila! at napapalibutan nila ako!. Unti unti rin akong nakarinig ng mga taong nagiiyakan.

The fuck I can't take this anymore!......

Sa sobrang hindi kona kinakaya ang sakit ay pinilit ko paring idilat ang mga mata ko. Doon unti unting luminaw saakin ang lahat.

I lost memories!

"Tell me dad. who killed my mom?". Malakas at puno ng hinanakit kong tanong sa kanya.

Agad na sumagot si dad at lumapit saakin pero tinabig ko ang kamay nya. Unti unti naring nawala ang sakit ng ulo ko.

"The king who named Zamir, and that woman Chantelle". Nanliksi ang mga mata ni dad at parehong namuo saamin ang galit.

- Cressida Orla