ဂျောင်ကုနောက်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားချိန်မှာတော့
ထယ်ယောင်းလဲ ဂျောင်ကုအထဲအကုန်ပြီးထည့်ကာ
ခေါင်းကိုမော့အရသာခံနေလေရဲ့~
"ဟား~~အရသာရှိလိုက်တာ~"
"အင့်...အင်းး...ဟင်းး~"
"ဘယ်အချိန်တောင်ရှိသွားပြီလဲ အိုး တော်ပါသေးတယ်~"
"ကိုကို~သွားတော့မှာလားဟင်~"
"ဟုတ်တယ်~~အော~ရေမွှေးကို ဝယ်ထားပေးတာတွေဘဲသုံးနော် ရေချိုးဆပ်ပြာတွေရောဘဲ~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
ထယ်ယောင်းက သူ့d**kကိုဂျောင်ကုအပေါက်ထဲကထုတ်
အဝတ်စားတွေပြင်ဝတ်နေဘေမဲ့
ဂျောင်ကုကတော့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့
စားပွဲပေါ်ကတောင်မထနိုင်~
"မက်မွန်သီးလေးရဲ့မန်နေဂျာ အထဲဝင်ခဲ့~"
"ကိုကို~ကလေးအဝတ်စားမဝတ်ရသေးဘူးလေ~"
"မင်းကထနိုင်လို့လား~"
"ရောက်ပါပြီceo~"
"အွန်း မက်မွန်သီးကိုသန့်ရှင်းပေးပြီး
ကရုစိုက်လိုက်~"
"Nae~"
"ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နေ့စဥ်လုပ်ငန်းစဥ်တွေကို
တစ်ခုမကျန်ငါ့ကိုတင်ပြရမယ်~"
"Nae~"
"တစ်ခုမကျန်နော် ဘယ်သွားတယ် ဘာလုပ်တယ်
ကုန်ကုန်ပြောရရင် ထမင်းစားတာကအစ
ချီးပါတာအဆုံးအကုန်အမှန်တိုင်းတင်ပြရမယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါceo စိတ်ချပါ အကုန်တင်ပြပါ့မယ်~"
"ငါ့ရဲ့မက်မွန်သီးလေး(တင်ပါး) အန္တာရယ်ကင်းမှဖြစ်မယ်~"
ထူးဆန်းတဲ့စကားတွေပြောပြီးနောက်
ထယ်ယောင်းထွက်သွားတာနဲ့ မန်နေဂျာက
ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ဂျောင်ကုကိုအဝတ်နဲ့အုပ် ရေချိုးခန်းထဲ
တွဲပို့ပေးကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလေရဲ့~
"ရ..ရပါတယ်ဦးလေး ကျွန်တော်ကိုယ့်ဟာကိုယ်လုပ်နိုင်ပါတယ်~"
"ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပါ ceoကဦးလေးကိုတာဝန်ပေးထားပြီးပြီမို့ သူပြောတဲ့အတိုင်းမလုပ်ရင်ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်~"
"ဒါတွေအထိပါလုပ်ခိုင်းတာကမကောင်းပါဘူး
ကျွန်တော်က ကလေးပါ့မဟုတ်တာ~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜7💜🔞🔞
Start from the beginning
