ထယ်ယောင်းရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက
ပထမတစ်ကြိမ်လောက်မနာတော့ဘေမဲ့
နာကျင်မှုကရှိနေသေးတဲ့အတွက်ဂျောင်ကုဟာ
သာယာမှုကိုမရသေး~
"အာ့...အာ့...အား...အရမ်းနက်တယ်...အင့်...အင်း~"
"အား...ဖင်ကိုနည်းနည်းလောက်လှုပ်စမ်းပါ~"
"အင်း...အင့်...အင့်...အီး...အာ့...အာ့...အွင်း~"
"အင့်...အင့်...f**k...အာ့~"
"ဟင်း...အင့်...အာ့...အာ့...ကိုကို...အား...ဟာ့~"
"ကျပ်နေတာဘဲ လုပ်လို့ကောင်းတယ်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့မက်မွန်သီးကို
အားပါးတရညစ်ကိုင်ကာ ပင့်ပင့်ဆောင့်နေတာမို့
ကိုယ်တိုင်လုပ်စရာမလိုဘဲ ဂျောင်ကုခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးလှုပ်ရမ်းလို့~
"အာ့...အာ့...ကိုကိုd**kက...အရမ်း...ကြီးတယ်...အင့်~"
"အရမ်းကြိုက်တယ်မဟုတ်လား ညစ်ထားတာမလွှတ်တော့ဘူး~"
"အင်း...ကြိုက်တယ်ကိုကို...ကိုကိုမို့လို့ကြိုက်တယ်~"
"ဟ...တော်တော်အစွဲလန်းကြီးတဲ့ကောင်~"
"အင့်...အင့်...အာ့...ဟာ့...အွန်း...အွန့်...အာ့...အား~"
အောက်ကနေပင့်ဆောင့်ရတာကိုအားမရတော့တဲ့ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုစားပွဲပေါ်ပက်လက်ချကာ
ခြေထောက်တွေကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းတင် အောက်ပိုင်းကိုဆောင့်လေရဲ့~
"အင့်...အင့်...f**k...ဟာ့~"
"အား...ဟာ့...အင့်...အင့်...အွန်း...ဟင့်...အာ့...အာ့~"
"အား....အင့်...လုပ်လို့ကောင်းတယ်...အင့်~"
"အီး...အာ့...အာ့...အင့်...ကိုကို...ဟင်း...အွန့်...အား~"
ဆောင့်ချက်တွေကစိတ်လာပြီး နာကျင်မှုကနေ
သာယာမှုအဖြစ်ပြောင်းလဲလာပြီမို့
ထယ်ယောင်းd**kရဲ့အထိအတွေ့တိုင်းကိုခံစားမိနေတဲ့ဂျောင်ကု~
"အင့်...ဟာ့...f**k~"
"ပူတယ်...အား...ကိုကို့လက်နဲ့...ထိတဲ့...နေရာတိုင်းက...ပူတယ်~"
"ခံစားလို့ကောင်းနေတဲ့ပုံဘဲ နို့သီးခေါင်းတွေတောင်တောင်နေပြီ~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜7💜🔞🔞
Start from the beginning
