"ဒီနေ့ပြီးအုံးမှာလား~"
"ပြီးပါပြီကိုကို အခုထည့်လို့ရပြီ~"
"ကိုယ့်ဟာကိုယ်လာထည့်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
ပထမတစ်ကြိမ်မှာအထိနာထားတဲ့ဂျောင်ကုက
ကြောက်ကြောက်နဲ့ထယ်ယောင်းပေါင်ပေါ်ခွတက်ကာ
ချောဆီတွေစိုရွှဲနေတဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့D**kကိုသူ့အပေါက်ထဲထည့်တော့ ချောဆီလိမ်းထားဘေမဲ့ နာတာပါဘဲ~
"အား...အာ့...နာ...နာတယ်~"
"အခုထိတစ်ဝက်တောင်မဝင်သေးတာကို ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ~"
"ခနလေးပါကိုကိုရယ်နော်...အင်း~"
"စိတ်မရှည်ဘူး...အင့်!"
"အား!...ဟင့်...နာတယ်ကိုကို...အီးးဟီးးး~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့ခါးကိုကိုင်
ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ ဂျောင်ကုမှာ
ငယ်သံပါအောင်အော်ဟစ်ငိုကြွေးနေဘေမဲ့ ထယ်ယောင်းကတော့ပြုံးပြုံးကြီး~
"ငိုနေတာလေးကလှတယ်...ပြွတ်စ်~"
"အွန်း...ဟွန့်...ပြွတ်စ်~"
ငိုနေတဲ့သူ့ကိုနမ်းလာတဲ့ထယ်ယောင်းကိုဂျောင်ကုက
အားကိုးတကြီးနဲ့လည်တိုင်ကိုဖက်အနမ်းတွေကိုတုံ့ပြန်တော့
ဂျောင်ကုရဲ့တင်ပါးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင် အောက်ကနေပင့်ဆောင့်တဲ့ထယ်ယောင်း~
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"ပြွတ်စ်...အွန့်...ပြွတ်စ်...အား~"
"ငါမဟုတ်ဘဲ ဘယ်သူနဲ့နမ်းခဲ့သေးလဲမက်မွန်သီး~"
"ဟင့်အင်း...ကိုကိုနဲ့ဘဲနမ်းဖူးတာ~"
"တော်တယ်...ပြွတ်စ်~"
ထယ်ယောင်းဆီကအနမ်းကိုထပ်ရလို့ဝမ်းသာနေတဲ့ဂျောင်ကုကအောက်ပိုင်းရဲ့နာကျင်မှုကိုလုံးဝကရုမစိုက်တော့~
*ကိုကိုကပြောင်းလဲသွားဘေမဲ့
ကိုကို့အနမ်းတွေကတော့အရင်အတိုင်းပါဘဲ~*
"ပြွတ်စ်...အာ့...အာ့...အင့်...ဟင်း...အွင့်~"
"အား...ကောင်းတယ်...အင့်...f**k~"
"အား...အင့်...အင့်...ဟင့်...ကိုကို...အား...ဟာ့~"
"ဟာ့...အား...ကျပ်လိုက်တာ~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜7💜🔞🔞
Start from the beginning
