"ကိုကို...ဟင့်...ကိုကို့ကိုအများကြီးလွမ်းနေခဲ့တာ~"
"ကိုယ့်ရဲ့sponsorကို ကောင်းကောင်းမြူဆွယ်တတ်သားဘဲ~"
"ဘာတွေပြောနေတာလဲကိုကို ကလေးကိုမမှတ်မိဘူးလားဟင်~"
"ငါတို့အရင်ကတွေ့ဖူးလို့လား~"
"ကိုကို ကလေးကိုမစပါနဲ့နော်~"
သူ့ကိုလုံးဝမှတ်မိပုံမပေါ်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုမျက်ဝန်းတွေမှာမျက်ရည်တွေပြည့်လျှံလာကာ
ဝမ်းနည်းသွားဘေမဲ့ ထယ်ယောင်းကပုံမှန်ဘဲ~
"ကဲ အခု မင်းရဲ့ဖင်လေးကိုပြစမ်း~"
"ကိုကို~"
"ခေါ်နေတာကိုရပ်စမ်း!"
"အာ့!"
ထယ်ယောင်းကသူ့ကို ဂုတ်ကနေကိုင်ညစ်
sofaပေါ်နှိပ်လှဲကာ ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တာမို့
ဂျောင်ကုရုန်းဘေမဲ့ရုန်းလို့မရ~
"ဒီဖင်ကိုရင်နှီးသလိုဘဲ တော်တော်လှတဲ့ဖင်ပါလား~"
*ဖြန်း!*
"အားး~ကိုကို လွတ်ပါဦး~"
"အခုမှတော့မထူးတော့ဘူး အဆင်သင့်ပြင်လာခဲ့တာဘဲ~"
"ကို..ကိုကို...အားး!!"
ဂျောင်ကုရဲ့တွင်းပေါက်ငယ်လေးထဲ
ဘာမှမပြင်ဆင်ပေးဘဲ သူ့D**kကိုဆောင့်ထည့်လိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျောင်ကုတွင်းပေါက်လေးမှာသွေးတွေထွက်လို့~
"အား...f**k...ကျပ်နေတာဘဲ~"
"ဟင့်...အာ့...နာတယ်ကိုကို...အီးဟီးး~"
"နာရင်လဲခံ...အင့်...ငါ့ရဲ့ထောက်ပံ့မှုကိုလိုတယ်မဟုတ်လား~"
sofaပေါ်ကမှောက်လျှက်သားဖြစ်နေတဲ့ဂျောင်ကုရဲ့လက်တွေကိုနောက်ပြန်ချုပ်ကိုင်ကာf**kနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုကိုတကယ်မမှတ်မိ~
"အာ့...အာ့...အရမ်းနာတယ်...ကိုကို...ဟင့်~"
"အင့်...ဟာ့...ကောင်းလိုက်တာ...အင်း~"
"အင့်...အင့်...အီး...အား...အာ့~"
"တင်ပါးကအိစက်နေတာဘဲ..အင့်~"
*ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်~*
ထယ်ယောင်းက သူ့ရဲ့သာယာမှုကိုသာဦးစားပေးနေပြီး
နာကျင်စွာအော်ဟစ်ငိုယိုနေတဲ့ဂျောင်ကုကိုတော့
နည်းနည်းလေးမှမငဲ့ကွက်~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
