ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းကို
မေမ့ခဲ့ေဘမဲ့ထယ္ေယာင္းကေတာ့ေခါင္းထဲမွာလံုးဝမရိွတာမို႔
ေဂ်ာင္ကုအေတာ္ေလးဝမ္းနည္းရတယ္။
"အစ္ကိုေဆးရံုဆင္းခ်င္ၿပီ ညီမရယ္~"
"ေဆးရံုတက္တာတစ္ပတ္ရိွၿပီ wheelchairေပၚကေနေတာင္မဆင္းႏိုင္ေသးတာ ဘယ္လိုေဆးရံုဆင္းမလဲ~"
ထယ္ေယာင္းလုပ္လိုက္တဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္
မတ္တတ္ေတာင္မရပ္ႏိုင္wheelchairနဲ႔သြားရတဲ့ေဂ်ာင္ကုက ေဆးရံုမွာေနရတာပ်င္းလာၿပီေလ~
"ဆင္းႏိုင္ပါၿပီ အရမ္းႀကီးမဆိုးေတာ့ဘူး~"
"ေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ထပ္ေနလိုက္ၪီး
ေကာင္းေကာင္းသက္သာမွ ေဆးရံုဆင္းရမယ္~"
"ကိုကိုကသူ႔ကိုဆက္သြယ္ဖို႔ေျပာထားတာ
အခုဆက္သြယ္ရမလားမသိဘူး~"
"ဆက္သြယ္ရင္ သက္သာတယ္ထင္ၿပီးျပန္အစားခံေနရမယ္
မဆက္သြယ္နဲ႔ၪီး~ဒဏ္ရာကိုသာအရွင္းေပ်ာက္ေအာင္ကု~"
"အင္းပါ~"
ေဂ်ာင္ကုကေဆးရံုမွာေဆးကုသမႈခံယူေနၿပီး
ထယ္ေယာင္းကအလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ေဂ်ာင္ကုအေၾကာင္းစံုစမ္းရာ ေနတဲ့ေနရာ အလုပ္ ဘာမွမေျပာင္းတဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းမွတ္မိသြားၿပီ~
"ငါ့ရဲ့မက္မြန္သီးေလး ငါ့ဆီျပန္ေရာက္လာတာဘဲ
ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့အေစ့ပါမက်န္အကုန္ဝါးစားပစ္မယ္~
မန္ေနဂ်ာ~"
"ေခၚပါသလားceo~"
"ေခၚတယ္ ငါ့ရဲ့မက္မြန္သီးေလးကို မနက္ျဖန္
အပန္းေျဖအိမ္ကိုေခၚလာခဲ့~"
"Nae~"
တစ္ခ်ိန္ကသူၿပီးေအာင္မကစားခဲ့ရတဲ့အရုပ္က
အခုခ်ိန္မွာသူ႔ဆီဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့တာၿပီး
အရုပ္ကမစုတ္ျပတ္ေသးတာမို႔ထယ္ေယာင္းသေဘာက်ေနေရာဘဲ~
*အခုက အရင္လို ဟန္ေဆာင္ေကာင္းျပေနစရာမလိုေတာ့ဘူး
စားခ်င္တဲ့အခ်ိန္ဆြဲစားရံုဘဲ~*
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ေဆးရံုဆင္းရံုတင္ဘဲရိွေသးတယ္
ထယ္ေယာင္းေခၚတယ္ဆိုေတာ့ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ခ်ကာ လိုက္သြားေတာ့ ေရာက္သြားတဲ့အိမ္က အျဖဴေရာင္ႏွစ္ထပ္တိုက္ျဖစ္ၿပီး သစ္ပင္စိမ္းေတြ အလွပန္းေတြနဲ႔မို႔ေအးခ်မ္းေနေရာဘဲ~
"ကေလး~~"
"ကို...ကိုကို~"
လက္ႏွစ္ဘက္ကိုဆန္႔တန္းကာ ကေလးလို႔ေခၚလာတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ သူ႔ကိုမွတ္မိၿပီဆိုၿပီးေပ်ာ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ရင္ခြင္ထဲအျမန္ေျပးဝင္ေလရဲ့~
"ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ~"
"ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေတာင္ၾကာသြားၿပီ ကေလးေလ
ကိုကို႔ကိုတစ္ရက္မွမေမ့ဘူးသိလား ေန့တိုင္းလြမ္းေနတာ~"
"အရင္ကငါတို႔ရဲ့ပတ္သက္မႈကဘာဘဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့
အခုခ်ိန္မွာငါတို႔က ေပးသူနဲ႔ယူသူဘဲ
အခုငါကမင္းရဲ့ဘာလဲေဂ်ာင္ကု~"
"s..sponsorပါ~"
"အဲ့တာဆိုအခုဖယ္ေတာ့ေလ~"
သူသိခဲ့တဲ့ထယ္ေယာင္းကအရမ္းကိုေျပာင္းလဲသြားတာမို႔
ေဂ်ာင္ကုဝမ္းနည္းရေဘမဲ့ ထယ္ေယာင္းကိုေတြ့ရၿပီမို႔
သူႀကိဳးစားရင္ရႏိုင္ပါတယ္လို႔ေတြးၿပီးစိတ္မပ်က္~
"ဟုတ္ကိုကို ကိုကို႔သေဘာအတိုင္းေနပါ့မယ္~"
"ေကာင္းၿပီ ငါလုပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္လုပ္လို႔ရေအာင္
ဒီအိမ္ကိုေျပာင္းေန ငါေပးထားတဲ့black cardကို
စိတ္ႀကိဳက္သံုးႏိုင္တယ္~"
"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကိုကို~"
"ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မင္းသားျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္
မန္ေနဂ်ာ မိတ္ကပ္ဆရာနဲ႔အဝတ္စားdesignerေတြကို
သီးသန္႔ထားေပးမယ္~"
"တ..တကယ္?"
"ဟုတ္တယ္ ေနာက္ထပ္လိုအပ္တာရိွရင္ေျပာ~"
*ကေလးလိုအပ္တာကိုကို႔အခ်စ္ေတြပါဘဲ~*
"အခုေတာ့မရိွေသးပါဘူး~"
"ေကာင္းၿပီ မင္းလုပ္ရမွာကတစ္ခုတည္းဘဲ
ငါ့ကိုေကာင္းေကာင္းျပဳစု~"
ထယ္ေယာင္းကခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုသူ႔စကားအတိုင္း
ေဂ်ာင္ကုကိုမန္ေနဂ်ာ မိတ္ကပ္ဆရာနဲ႔designerေတြငွားေပးေတာ့ မန္ေနဂ်ာကိုအသက္ငယ္ငယ္ေလးထဲကမငွားေပးဘဲအိမ္ေထာင္ရိွ အသက္43ႏွစ္အရြယ္လူကိုငွားေပးတာ~
👉🌟👈💬💬
.......................................................
Thank you for reading🙏
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
