"Mahal mo pa ba sya? Hindi ko ba kaya yung mga kaya nya? Sa bagay hindi naman kasi ako ganun ka talino eh." Sambit ko pa sa kanya.
'Bakit parang mas kinakampihan nya pa yung hayop na yun kesa sa akin?' Bulong ko pa sa sarili ko.
"H-hindi sa ganun, at anong klaseng tanong yan?" Saad pa ni Loren sa akin.
"alam ko naman kasi na anytime pwede mo syang bigyan nang chance. Anytime pwede nyo maibalik ang dati." Sambit ko pa sa kanya.
"Hindi, ikaw ang mahal ko. Hindi ko na sya mahal. Ikaw ang mahal ko." Sabi pa ni Loren sa akin.
"Bakit parang hindi ka naniniwala na kaya kang saktan nya?" Tanong ko naman.
"Hindi ko alam, pero alam kong hindi nya ako kayang saktan physically." Sagot pa nya sa akin.
"Sige kung yan naman yung pinaniniwala mo." Sabi ko na lang.
Kunwari di ko na lang sya papansinin.
Loren's POV....
Nagulat naman ako nang mawala na sa mood si Lito.
"Mister ko?" tanong ko pa.
"Mag pahinga ka na dyan." Sabi pa nya sa akin.
"Huyy?? Sorry na kasi." Sabi ko pa sa kanya.
"Hmm? Kain ka na dyan." Sagot pa nya sa akin.
"Sorry na po daddy namin." Sabi ko pa sa kanya.
"Ulit ulit? Kumain ka na dyan." Sabi pa nya sa akin.
"Baby ko!!!" Sambit ko pa at umiyak ulit ako.
Bigla naman syang humarap sa akin at yumakap.
'Magiging marupok ka naman pala eh.' Sabi ko pa sa sarili ko.
"Shh! Wag ka na po umiyak mommy namin." Sabi pa ni Lito.
"Hindi mo na po ba love si mommy? Daddy namin?" Tanong ko pa habang nag iisip bata at baby talk ako.
"Shh! Love ko po si mommy po baby. Baka po si mommy po hindi nga po ako love po." Sagot naman ni Lito.
"Talaga po daddy namin po? Bakit po tatampo ka na po kay mommy po?" Tanong ko pa sa kanya
"Kasi po parang di po sya naniniwala kay daddy po." sagot pa ni Lito sa akin.
"Wala pa po kasi tayong proof po. Pero po hindi po ibig sabihin po nun po wala na pong tiwala si mommy po. And hindi rin po ibig sabihin po nun di na po nya love si daddy po." Sagot ko naman kay Lito.
"Talaga po? Love na love na love mo po si daddy po?" Tanong pa ulit ni Lito.
"Super love po ni mommy po si daddy. Kasi po si daddy po, pinag lalaban nya po si mommy po and lagi nya pong ni po- protektahan po." Sagot ko pa sa kanya.
"Thank you po mommy namin. Thank you so much misis ko. I love you so much." Sambit pa nya sa akin.
"Sorry? And I love you too, and thank you rin." Sabi ko naman sa kanya.
"Mag sisimula na ulit tayo, aayusin na natin ang pamilya natin. Pag nagka baby tayo, babantayan at aalagaan ko na kayo nang future babies pa natin." Saad pa ni Lito sa akin.
"Oo naman mister ko. Pero before that, Ysa needs us. And doon sa baby natin. Itabi ko na lang sya kay mama?" Tanong ko naman.
"Sige oo kahit saan basta mabasbasan yung anak natin." Sagot pa nya sa akin.
"Sige mister ko. Oo nga pala, ano nang lagay ni Ysa?" Tanong ko pa sa kanya.
"O-ok naman na sya. Sabi nung doctor posibleng mabulag sya kasi puro bubog din ang buong mukha nya. Natatakot ako Misis ko." Sagot pa nya sa akin.
"Kahit anong mangyari nandito ako, tutulungan kita kay Ysa. Kami nang mama ni Ysa." sambit ko pa sa kanya.
"Hindi ko na alam ang gagawin ko pag nawala pa kayo sa akin." Sabi pa nya sa akin.
"Never kaming mawawala ok? Tara na kain na lang tayo." Sabi ko na lang.
Tumango na lang sya at inayos yung hinihigaan ko at inaayos nya yung mga kakainin namin.
"Thank you misis ko." Sabi pa nya sa akin.
"Welcome mister ko. Oo nga pala pwede na ba tayo mag punta kay Ysa?" Tanong ko pa sa kanya.
"Hindi ko pa alam eh. Try natin bukas." Sagot pa nya sa akin.
At patuloy nyang inaayos ang mga pagkain. Sinusubuan pa nya ako.
Naalala ko nung unang araw namin, yung panahong nag sisimula na rin akong lokohin nang asawa ko. Si Lito yung nandyan para sa akin. Hanggang ngayon nandito pa rin sya para sa akin.
Hinahayaan ko na lang na pag silbihan nya ako. Kasi baka mag talo pa kami pag sinita ko pa sya.
>>>Tc...
rurupokkkk
