*အေရးမပါတာေတြလုပ္ၾကတယ္ကြာ~*
"အင္း~~ဟင့္~"
"ကေလး သတိရလာၿပီလား ကိုကိုရိွတယ္ေနာ္~"
"ကိုကို...အီးးဟီးး...ေၾကာက္တယ္~"
"မေၾကာက္ပါနဲ႔ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေနာ္~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုေပြ့ဖက္ေခ်ာ့ျမဴကာ
မင္အြန္းေသဆံုးမႈအတြက္စစ္ေဆးခံေတာ့လဲ
ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းရင္ခြင္ထဲမွာ~
"သူ႔ကကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာက်ေနတာၾကာပါၿပီ
ကြၽန္ေတာ္က ညီေလးတစ္ေယာက္လိုဘဲသေဘာထားတယ္လို႔ေျပာတာကိုသူကလက္မခံဘူး~"
"အင္း ေက်ာင္းသားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလဲ
သူကမင္းကိုတစ္ဖက္သတ္အတင္းလိုက္ႀကိဳက္ေနတာလို႔ေျပာၾကတယ္~"
"အဲ့ေလာက္ႀကီးေတာ့မေျပာေပးပါနဲ႔
သူလဲႏွလံုးသားနဲ႔လူဘဲ လူတစ္ေယာက္ကိုႀကိဳက္တာကမဆန္းပါဘူး~"
"ဟုတ္ပါၿပီ ေမးျမန္းတာကိုဒီမွာဘဲရပ္လိုက္မယ္~"
ထယ္ေယာင္းကလႊဲၿပီးဘယ္သူမွမသိတဲ့အမွန္တရားေတြက
ထယ္ေယာင္းကိုအတာစည္းရေစတာမို႔
ဘာျပႆနာမွမျဖစ္ဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးၿပီးသြားေတာ့တယ္။
"ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ကေလး တစ္ခုခုဆို
ကိုကို႔ကိုဖုန္းဆက္~"
"ဟုတ္ကဲ့ကိုကို~"
"လာပါၪီး ကိုကို႔ကိုနမ္းပါၪီး~"
"ႁပြတ္စ္~"
"လိမၼာလိုက္တာ...ႁပြတ္စ္~"
ေဂ်ာင္ကုကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးတဲ့ထယ္ေယာင္းက
ၾကင္နာယုယစြာနဲ႔ေဂ်ာင္ကုႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းေနတာမို႔
ဘယ္သူဘဲၾကည့္ၾကည့္ အရမ္းၾကင္နာတတ္တဲ့လူဘဲ~
"ႁပြတ္စ္...အြန္း...ႁပြတ္စ္~"
"ႁပြတ္စ္...ကိုကိုျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ကေလး
ညကိုဖုန္းဆက္မယ္ေနာ္~"
"ဟုတ္~ေကာင္းေကာင္းျပန္ပါကိုကို~"
"Ok..bye~"
ထယ္ေယာင္းျပန္သြားတာနဲ႔ေၾကာက္စိတ္ဝင္လာတဲ့
ေဂ်ာင္ကုကမစားႏိုင္မအိပ္ႏိုင္
အလုပ္လဲမလုပ္ႏိုင္နဲ႔ ထယ္ေယာင္းကိုလဲေတြ့ခ်င္စိတ္မရိွ~
VOUS LISEZ
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜5💜
Depuis le début
