"မင်းကိုငါဘယ်လောက်ပြောရမလဲ သူများသားသမီးကို
အတည်တွဲမှာဆိုတွဲ မကစားနဲ့လို့~"
"လူငယ်ဘဲappaရာ ဘာတွေလာပွားနေတာလဲ~"
"ဘာလူငယ်လဲ မင်းအကျင့်ကိုငါမသိဘူးများထင်နေသလား
ဟိုရက်ကကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သတ်သေသွားတဲ့ကောင်လေးကမင်းကြောင့်သတ်သေသွားတာ~"
"Omma Appaကိုခေါ်ပြီးအိမ်ပြန်တော့~"
"သား! သားရဲ့appaက သားကိုအကောင်းပြောတာလေ~"
"ကိုယ့်သားကိုလူသတ်သမားလိုပြောဆိုနေတာက
အကောင်းပြောတာလား~"
"အကောင်းပြောတာဘဲ အရင်က
သူများကလေးတွေကိုလုပ်ခဲ့တာအတွက်ommaတို့ဒီလောက်မပြောဘူး အခုကသတ်သေတဲ့အထိဖြစ်သွားပြီမို့
သားကိုပြောရတာ~"
"အခုလဲ နောက်တစ်ယောက်ကိုကစားနေပြန်ပြီမဟုတ်လား
သူ့နာမည်ကဂျောင်ကုဆိုလား~"
"ကျွန်တော့်အကြောင်းစုံစမ်းဖို့လူလွတ်ပြန်ပြီလား~"
"ဘာမှထပ်မပြောနဲ့ မင်းလုပ်နေတာတွေကိုရပ်တန်းကရပ်လိုက်~"
"Ommaတို့စကားကိုနားထောင်ပါသားရယ်နော်
မကောင်းတာလုပ်တဲ့သူကမကောင်းတာခံရတတ်တယ်သားရဲ့~"
မိဘတွေကအကောင်းပြောတာဆိုဘေမဲ့လဲ
ထယ်ယောင်းကလုံးဝလက်မခံသူမို့
ခေါင်းမာမာနဲ့ရှေ့ဆက်တိုးပြန်ရော~
*ဒီနေ့ဂျောင်ကုကိုစားရမှဖြစ်မယ်~*
"ရှေ့မှာအမှိုက်ပစ်နေတဲ့ကောင်လေးကိုတွေ့လား~"
"တွေ့တယ် လုပ်ရမယ့်ဟာကိုပြော~"
"ခနနေ သူအိမ်ပြန်တဲ့အခါလိုက်နှောက်ယှက်ပေး
အဝတ်စားတွေဆွဲဖြဲပြီး မုဒိမ်းကျင့်သလိုပါလုပ်လိုက်~"
ညဘက်အချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကအကြံအစည်နဲ့လူငှားကာ
နှောက်ယှက်ခိုင်းပြီ~
"ဘယ်လောက်ပေးမှာလဲ~"
"တောင်းသလောက်ပေးမယ်~"
"ကြိုက်သွားပြီလေ ဒါမျိုးကိုရှာနေတာ~"
"ရိုက်နှက်လို့ရတယ် သတိမမေ့သွားစေနဲ့
မျက်နှာကိုမထိခိုက်စေနဲ့~"
ESTÁS LEYENDO
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
