"ကိုယ်မှာပေးမယ် ဘာစားမလဲပြော~"
"ဘာဖြစ်ဖြစ်ရပါတယ် ဗိုက်ပြည့်ဖို့ကအဓိကဘဲ~"
"ကောင်းပြီ အဲ့တာဆိုခနလေးစောင့်~"
ထယ်ယောင်းကစားစရာတွေဖုန်းဆက်မှာကာ
ရောက်လာတာနဲ့အတူတူစားကြပြီးတော့
ထယ်ယောင်းရှိနေလို့စိတ်ချမ်းသာနေတဲ့ဂျောင်ကုက
အိပ်ပျော်သွားပြီ~
*ဒီကောင် တော်တော်ပိန်သွားတယ်
မက်မွန်သီးတင်ပါးရောရှိသေးရဲ့လားမသိဘူး
ငါ့ရဲ့မက်မွန်သီးတင်ပါးလေး~*
အိပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကိုထယ်ယောင်းက
မှောက်လျှက်ပုံစံပြောင်းကာဘောင်းဘီချွတ်ကြည့်တော့
တစ်ကိုယ်လုံးပိန်ကျနေတာမို့ မက်မွန်သီးလဲသေးနေရောဘဲ~
"ဘာလို့ဒီလောက်သေးသွားတာလဲ..ကျစ်!"
စားကာနီးမှ ပိန်ကျသွားတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းစားချင်စိတ်မရှိတော့တာမို့
ပြန်ဖောင်းလာအောင်အချိန်ပေးရပြန်ဦးမည်~
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"အွန်း...ဟင်း~~"
ဂျောင်ကုအိပ်နေရာကနေ ရင်ဘတ်ကထူးဆန်းတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် အားယူပြီးမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့
သူကကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီး ထယ်ယောင်းကသူ့နို့ကိုစို့နေတာ~
"ကိုကို ဘာလုပ်နေတာလဲ~"
"ပြွတ်စ်...နိုးသွားပြီလားကလေး~"
"အင်း ကိုကိုစိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ပြန်ပြီလား~"
"ဟုတ်တယ်...ပြွတ်စ်...အင်း~"
နီရဲနေတဲ့ချယ်ရီသီးလေးကိုစုပ်နမ်းရုံမက
လျှာဖျားလေးနဲ့ကလိနေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုစိတ်ကြွလာပြီ~
"ကိုကို...အား...အင်း...ဟင့်~"
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အွန်း~"
"ဟာ့...အား...အင်း...အာ့~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့ချယ်ရီသီးတွေကိုစုပ်နမ်းရင်း
D**kကိုလဲနိုးဆွပေးနေတာမို့
ဂျောင်ကုမှာကျောကိုကော့လို့~
"ပြွတ်စ်...ကလေးရေ ကိုကိုကပိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်နော်~"
"ဟုတ်...အမ်း...အာ့...ကိုကို~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
