ပံုမွန္ေန့ေတြလိုဘဲ တက္တက္ႂကြၾကြနဲ႔
အိမ္ျပန္လာတဲ့ေဂ်ာင္ကုက အေမွာင္တစ္ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ့ဆြဲေခၚရိုက္ႏွက္တာကိုခံလိုက္ရၿပီ~
*ခြပ္!*
"အား!!"
"အသံမထြက္နဲ႔~"
"ဘယ္...ဘယ္သူေတြလဲ မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္~"
*ၿဗိ!*
"မလုပ္နဲ႔...အီးးဟီးး~"
ရိုက္ႏွက္ခံရရံုမက အက်ႌေတြပါဆြဲၿဖဲခံေနရလို႔
ေဂ်ာင္ကုေၾကာက္လန္႔ကာ ငိုယိုေနေဘမဲ့
အေဝကေနၾကည့္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကၿပံဳးလို႔~
"အသားအေရကႏူးညံ့ေနတာဘဲ~"
"မလုပ္နဲ႔!"
"ရပ္ၾကစမ္း!!"
အခ်ိန္တင့္မွသူရဲေကာင္းဝင္လုပ္တဲ့ထယ္ေယာင္းက
သူငွားထားတဲ့လူေတြကိုေျပးေစၿပီး
သူကေဂ်ာင္ကုဆီ စိတ္ပူေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ေျပးသြားလိုက္တယ္။
"ကိုကို...အီးးဟီးးး~"
"ကေလးအရမ္းေၾကာက္ေနမွာဘဲ ကိုကိုလာႀကိဳတာေနာက္က်သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္~"
"ေၾကာက္တယ္ကိုကို..ဟင့္...ေၾကာက္တယ္~"
"အခုမေၾကာက္....ကေလး ကေလး ဟာကြာ ေပ်ာ့လိုက္တာ~"
သူ႔ကိုတင္းတင္းဖက္ထားရာကေနေျပေလ်ာ့သြားလို႔
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေဂ်ာင္ကုကသတိေမ့ေနၿပီမို႔
ေပြ့ခ်ီကာအေမွာင္ထဲကအထြက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔သူ႔ကိုပါးလာရိုက္တဲ့Mrs.kim~
*ျဖန္း!*
"O..Omma~"
"မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းခဲ့ေဘမဲ့ ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ဘူး~"
"မဟုတ္မွ???"
"မင္းကိုစိတ္မခ်လို႔လူလြတ္ထားတာ သူတို႔ဆက္သြယ္လို႔
ငါလာခဲ့တာ အခုေတာ့ မင္းရဲ့လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္ရၿပီ~"
"မဟုတ္ဘူးOmma သားက.....
"ဘာမွဆက္မေျပာနဲ႔ အိမ္ျပန္မယ္
မန္ေနဂ်ာ ဒီေကာင္ေလးကိုေဆးရံုပို႔လိုက္ ၿပီးရင္လုပ္ရမယ္ဟာကြၽန္မဆက္ေျပာမယ္~"
"Nae~ဒီကိုေပးပါသခင္ေလး~"
သူေပြ့ထားတဲ့ေဂ်ာင္ကုကိုMrs.kimရဲ့လူက
ယူေပြ့လိုက္ၿပီးေဆးရံုပို႔ေပးကာ ေဆးစရိတ္ေတြအျပင္
အခန္းငွားခတစ္ႏွစ္စာ ေက်ာင္းလခတစ္ႏွစ္စာကိုMr.kimကေပးေခ်ေပးၿပီး သူ႔သားထယ္ေယာင္းကိုေတာ့ႏိုင္ငံျခားပို႔ပစ္လိုက္တယ္။
"အဲ့လိုလုပ္လိုက္တယ္~"
"ဘာလို႔လဲဟင္ၪီးေလး ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္တာတဲ့လဲ~"
သူသတိရလာကတည္းက သူကိုေစာင့္ေပးေနတဲ့
Mrs.kimရဲ့မန္ေနဂ်ာက သူ႔အတြက္ေပးတဲ့ဟာနဲ႔
ထယ္ေယာင္းကိုႏိုင္ငံျခားပို႔လိုက္ေၾကာင္းေျပာေတာ့
ေဂ်ာင္ကုကမ်က္ရည္ေလးဝဲလို႔~
"အဲ့တာက သခင္ေလးကိုတိုးတက္ေစခ်င္တဲ့
သူ႔မိဘေတြရဲ့ဆႏၵပါ ဘယ္သူ႔ကိုမွအျပစ္မျမင္နဲ႔ေနာ္~"
"မျမင္ပါဘူး ဒါေဘမဲ့ ကိုကို႔ကိုႏႈတ္ေတာက္မဆက္လိုက္ရဘူးေလ~"
"ကိစၥမရိွပါဘူး စိတ္ထဲမထားနဲ႔ ေရ႔ွေလ်ွာက္
ေကာင္းေကာင္းရွင္သန္သြား~"
အျဖစ္မွန္ေတြကိုဘာမွမသိတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေဝးသြားရံုမက အဆက္အသြယ္ေတြပါျပတ္သြားလို႔ ေရ႔ွဆက္ရတဲ့သူ႔ရဲ့ေန့ရက္ေတြဟာေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔အရင္လိုမသာယာေတာ့~
"ကိုကို႔ကိုလြမ္းတယ္..အီးးဟီးး~''
*ကိုကို႔မိဘေတြကရက္စက္လိုက္တာ အေဝးမပို႔ဘဲမပတ္သက္နဲ႔လို႔ေျပာရင္ရတာကို~*
က်န္ခဲ့တဲ့ေဂ်ာင္ကုကသာ ထယ္ေယာင္းကို
လြမ္းစြတ္တမ္းတေနတာ
ႏိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းသြားတက္ရတဲ့ထယ္ေယာင္းကေတာ့
ေဂ်ာင္ကုကိုေမ့ၿပီး အျဖဴမေလးေတြနဲ႔သာယာလို႔~
👉🌟👈💬💬
.................................................................
Thank you for reading🙏
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
