"ဘယ်လိုကူညီရမလဲပြောပါ~"
"ဒီကိုလာခဲ့~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုဝတ်ထားတဲ့aponကိုချွတ်
လက်ကနေဆွဲသွားပြီး sofaပေါ်ထိုင်ကာ ဂျောင်ကုကိုသူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းတဲ့အခါမှာဂျောင်ကုကစတင်လန့်လာပြီ~
"ကလေးကြောက်တယ်ကိုကို~"
"မကြောက်ပါနဲ့ ကိုကိုမထည့်ပါဘူး~"
"ဟုတ်~"
အခုချိန်လုပ်လိုက်ရင် တစ်ကြိမ်တည်းစားရမှာဆိုတာကိုသိနေတဲ့ထယ်ယောင်းကသူ့D**kနဲ့ဂျောင်ကုD**kကိုအပြင်ထုတ်လိုက်တော့ ဂျောင်ကုမျက်နှာကနီရဲလို့~
*ကိုကို့ဟာကကြီးလိုက်တာ~*
"နှစ်ခုလုံးကိုပူးကိုင်လိုက်ကလေး~"
"ဒါမျိုးလား~"
"ဟုတ်တယ် ပြီးရင်အထက်အောက်လှုပ်ရှားလိုက်~"
"အင်း...အရမ်းကြီးတယ်ကိုကို~"
D**kနှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့စုကိုင်လှုပ်ရှားနေတဲ့
ဂျောင်ကုရဲ့လက်တွေကနူးညံ့နေတာမို့
ထယ်ယောင်းfeelတက်လာကာD**kပေါ်ကအကြောတွေကကြောက်စရာကောင်းအောင်ထောင်ထလာရော~
"ကျပ်ကျပ်လေးကိုင်ထားကလေး~"
"ဟုတ်..အား~"
"ကောင်းတယ်...အင်း...ဟာ့~"
"အာ့...အား...ကိုကို...အင်း~"
ပုံမှန်ဆိုထယ်ယောင်းက တစ်ဘက်လူရဲ့အပိုလုပ်တဲ့
ညည်းသံတွေကိုကြိုက်လေ့မရှိဘေမဲ့ ဂျောင်ကုရဲ့ညည်းသံက
အပိုဆာလာဖြစ်မနေတာမို့သဘောကျလို့မဆုံး~
"ကလေး...အား...ကိုကိုနမ်းချင်တယ်~"
"ဟင်?..နမ်း...နမ်းချင်တာ?~"
"မရဘူးလားဟင် ပါးမှာဘဲနမ်းမယ်လေ~"
"ကလေးက နမ်းပါလို့ပြောရဦးမှာလား~"
"မွ...တကယ်မွှေးနေတာဘဲ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့ပါးကိုနမ်းကာ
လည်တိုင်နားမှာလဲရှူရှိုက်ပြီးfeelယူနေတာမို့
ဂျောင်ကုလဲD**kနှစ်ချောင်းကိုသေချာပွတ်တိုက်ရတယ်။
"အာ့...အား...အွတ်...ပြွတ်စ်~"
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
