CHAPTER 10

15 2 0
                                    

3 days na ang nakalipas mula nong bumisita si dito, since pinayagan naman ako ni Aiden makipag-date, gumagala kami araw-araw, kaya nga lang, kasma ko si Izan, ayaw niyang ipaiwan eh, results tuloy palaging binabara si Quin nitong batang ito.

“May time bang pwedeng hindi mo isama si Izan?” tiningnan ko siya at natawa sa nakasimangot nitong mukha.

Wala si Izan ngayon, kaya bina-backstab niya, kung nandito pa yun ay paniguradong tustado na siya, daig pa kami kung mang-asar yung batang yon.

Sigurado akong hindi nag-e-enjoy yung alaga ko ngayon, kasama ba naman si Alana mamasyal. Family date daw tapos di siya gusto nung bata, pwe.

“Don't get me wrong ha, okay lang naman na nandyan siya, pero mas maganda rin yung tayo lang.” kumindat pa ito. I felt my cheeks heated, I'm probably blushing right now, wth?!

“Ngayong day off ko, every weekends, gala tayong dalawa.” I excitedly said.

“Okay! That must be fun, k?”

“Oo, masaya, lalo na kung hindi sampong karton ang binigay mong chocolates, then gave me worth a hundreds of thousands bracelet, you're not even courting me to give me those.” I rolled my eyes after my wonderful speech.

“My friends told me so—wait! You want me to court you?” his face brightened while uttering those words.

“'wag na, baka isang hacienda pa ibigay mo sa akin.”

“Pwede ngang buong mundo pa, eh!” his tone's full of enthusiasm.

“Afford mo?” I asked teasingly, and satisfaction filled me when his face crumpled in disappoinment.

“Hindi.”

“Ito naman, joke lang. Ikaw naman, seryoso masyado.” I laughed at him.

I'm really amused with his personality, he is so innocent, yet so proud.

“Ikaw kase, alam mo namang ibibigay ko lahat nang gusto mo, basta kaya ko. Lalong lalo na ang sarili ko!” he then made a face.

Anak ka ng—“Alam mo ba ang sinasabi mo?” bulyaw ko rito.

“Oo! Ibibigay ko sarili ko sa 'yo! Ayaw mo sa 'kin? Ang gwapo ko kaya! At malambing pa!”

“Ayusin mo kase yung choice of words mo!” I'm really annoyed right now, but I can't refrain from laughing to his naiveness.

“Why? Wait—what were you thinking?!” he covered his chest with his crossed arms.

What. The. Effing. Hell.

“Bading!” tumawa naman ito nang malakas.

“Ikaw ha, ang dumi ng utak mo, kasing dumi ng ilong mo!”

“Manahimik ka, ha? May libag nga yang noo mo!”

“Che! Makalait, kung sinong maganda!”

“Pwe! Kung makapintas, akala mo may maibubuga!” sigaw ko, kunwari galit.

He took the glass of water and drank from it, nagulat na lang ako nang bigla niyang ibinuga sa mukha ko ang tubig mula sa bibig niya.

“Ayan! May naibuga ako!” he made face as he teas me.

“Anak ka ng—Suntukan na lang oh!” I slammed the table slightly.

“Sis, nasa restaurant po tayo.”

I roamed my eyes around and they grew wider when I noticed the customers' attention on us.
And I can see that the clerk and waiters are laughing at us.

“Kainis ka! Sis-sis ka pang bading ka!” singhal ko sa kanya.

May lumapit na waiter sa 'min at tatawa-tawa pa siya.

His Son's BabysitterWhere stories live. Discover now