Every strum on your guitar

epilogue

Destiny is playful, the reality is painful.

" Ate Nette! Tawag ka ni lola! "

I was busy watching the wide Green rice field from the window in my room. While my thoughts are flying everywhere.

Thinking about the past and wondering about what the future holds for us...or will there be us in the future? Or we're finally really over?

All along... I thought we are able to save our relationship, we're not perfect couple but we do love each other. But I guess our love isn't enough from the facts that even though we share the same feelings it can't change the fact that we are not in the same world, his world are too far and high and never I be able to rich it, more so be part of it. We are not for each other...simply because a Man like him doesn't deserve a low class girl like me.

Akala ko pwede dahil ang tadhana mismo ang nagdala akin sa kanya....but then the World slapped me the painful truth na hindi kami ako para sa kanya dahil, luging lugi siya pagnagkataon. Sino ba naman ako diba? Wala, walang wala ako kumpara sa taong mahal ko.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa kahoy na upuan at lumabas ng kwarto, maingat akong bumaba sa
kahoy na hagdanan.  Dumiretso ako sa kusina kong nasaan si Lola Nana. Naroon din si Danna, ang bunso kong kapatid, kita ko agad sila sa taas palang ng hagdanan dahil hindi naman kalakihan ang bahay ni lola.
Dalawang palapag ito ngunit medyo kinulang sa espasyo.

" La, tawag niyo daw po ako? "

Mabilis akong lumapit sa kanya at inagaw ang kutsilyong hawak niya.

" Ako na dito la," sabi ko at pinagpatuloy ang paghihiwa sa ampalaya na siya pa mismo ang nagtanim.

Hinayaan niya nalang ako, naupo nalamang siya sa kahoy na upuan sa tabi ni Danna. Mabilis na yumakap si Danna kay Lola ng makaupo ito, ginantihan din naman agad ito ni lola.

Matamis akong napangiti habang pinagmamasdan ang dalawa. Nag-angat ng tingin sakin si lola Nana may ngiti parin sa labi.

" Tumawag ang Mama mo, kailangan na daw umuwi ni Danna, lunes na bukas may pasok na siya, sa susunod na sabado dito ulit siya. " Binigyan niya pa ko ng alanganing ngiti.

Maliit na lamang akong ngumiti at tumango.

Bata pa si Danna at walang alam sa setwasyon ko ngayon sa pamilya ko. Ang alam niya ay si lola Nana ang gusto na dito ako sa kanya tumira per

" Ate Nette, Punta tayo bahay natin! Miss kana ni Mama at papa! " Nakangiting saad naman ni Danna.

Mapait na lamang akong napangiti.

Do they really miss me?

Alam ko naman na galit parin sila sa'kin at hindi basta basta mapapawi iyon. Lalo na sa tuwing nakikita nila ako. But I understand them, they sacrificed a lot more me, makapag-aral lang ako, makapagtapos lang ako, nangako ako na magtatapos ako at iaangat sila sa hirap, pero in the end...I failed them.

Nangako ako, pero hindi ko natupad.
Pinaasa ko sila sa wala...pero ang mas masakit  para sa kanila ay ang mabasura ang lahat ng mga sakripisyo nila sakin mapagtapos lang ako tapos uuwi akong ganito ang setwasyon.

Naiintindihan ko sila kung sakali mang hindi nila ako matatanggap muli , pero sana, sana kahit ang magiging apo nalang nila ang papasukin nila sa mga buhay nila kahit hindi na ako, ayos lang.
Mahirap pero tatanggapin ko, kasi nagkamali ako. Pero ang bata, wala siyang kasalanan dito kaya sana kahit siya nalang ang mahalin at tanggapin nila ay ayos lang.

Their forgiveness is everything...but I won't force them to give it to me. Maghihintay nalang ako at aasa na darating din ang araw na mapapatawad din nila ako...ang anak nilang nagkamali.